Επεισόδιο 1: Άσκηση νούμερο 6 vs ΔΕΠΥ = Πανολεθρία
Δευτέρα, 08/09/2025
Η μαγεία της ΔΕΠΥ
Η ΔΕΠΥ δεν είναι μόνο δυσκολία. Είναι η δυνατότητα να βλέπεις τον κόσμο αλλιώς: πουλιά που μιλούν, σύννεφα που χορεύουν, μαθηματικές συναρτήσεις που ζωντανεύουν. Η Ίρις ανακαλύπτει ότι δεν χρειάζεται να είναι τέλεια. Αρκεί να προσπαθεί, να γελάει με τις μουτζούρες της και να απολαμβάνει τη στιγμή.
Survival kit για παιδιά
- Χρησιμοποίησε το χιούμορ και τη φαντασία για να αντιμετωπίσεις τα μαθηματικά.
- Δοκίμασε να ζωγραφίζεις συννεφάκια ή doodles δίπλα στις ασκήσεις για να οργανώσεις τη σκέψη σου.
- Μην φοβάσαι τα λάθη — είναι μέρος της διαδικασίας.
Tips για γονείς
- Ενθαρρύνετε τα παιδιά να βλέπουν τα πράγματα από διαφορετική οπτική.
- Αποδέχεστε τα λάθη και τη δημιουργικότητα, όχι μόνο την τελειότητα.
- Βοηθήστε τα παιδιά να οργανώνουν το χρόνο τους, αλλά με ευελιξία.
Τι περιμένει άραγε αυτό το πουλί έξω από το παράθυρο; Τιτιβίζει με το πορτοκαλί ράμφος του σε διαφορετικές φωνές και τόνους. Είναι μόνο του μια ολόκληρη χορωδία!
Έχει και ένα τρέντι, καταμαύρο, γυαλιστερό σώμα σαν βινίλ ύφασμα, και έξυπνα ματάκια ίδιο χρώμα με το ράμφος… Μα τι γλυκό πλάσμα! Ωχ, πάει, πέταξε μακριά προς τα σύννεφα. Μα τι όμορφα που είναι σήμερα τα σύννεφα. Κατάλευκα, καθαρά, χιονάτα. Πόσο τυχερά είναι αυτά τα πουλιά και τα σύννεφα!
Ο μπαμπάς έχει ένα βιβλίο ενός διάσημου ζωγράφου, του Μαγκρίτ. Αυτός ζωγραφίζει υπέροχους σουρεαλιστικούς πίνακες
με τέτοιους ακριβώς χαρούμενους ουρανούς με σύννεφα. Σήμερα ο μπαμπάς έχει γενέθλια και δεν του έχω αγοράσει ακόμα
το δώρο του και…
—Ίρις Τουτουδάκη! Τελείωσες με τις ασκήσεις σου και ονειροπολείς; —η καθηγήτρια με κοιτάει αυστηρά.
Ωχ, οι ασκήσεις… Α, ναι! Γράφω τεστ μαθηματικών στο κεφάλαιο των συναρτήσεων… Πόσες ήταν οι ασκήσεις; Τρεις ή
τέσσερις; Τέσσερις ήταν… Την πρώτη την είχα τελειώσει, μα τι έγινε μετά; Πώς βρέθηκα να μιλάω με το μαύρο πουλί
και τα σύννεφα; Και το δώρο του μπαμπά…
Ήθελα μόνο να τελειώσω τις ασκήσεις! Ξέρω πως να τις λύσω, είμαι πολύ καλή στις συναρτήσεις…
Αρχίζω να αγχώνομαι. Τι ώρα είναι; Δεν προλαβαίνω. Γεμίζω το χαρτί με αριθμούς, μουτζούρες και παρενθέσεις που χάσκουν. Τα σύννεφα του Μαγκρίτ ξαφνικά κάνουν θόρυβο, θέλουν πάλι να τα κοιτάξω. Όχι, όχι, πάλι τα σύννεφα! Συγκεντρώσου!
Το f(x)f(x)f(x) σαν να χορεύει, μου ξεφεύγει συνέχεια. Το ακινητοποίησα! Yes! Έλυσα και τη δεύτερη άσκηση.
Ήταν εύκολη η λύση της, αλλά δεν ξέρω αν καταλαβαίνουν τι γράφω. Μάλλον μόνο κάτι μαύρες μουτζούρες θα καταλάβουν,
αυτές που πρόλαβα κι εγώ να δω τελευταία πριν η καθηγήτρια μου τραβήξει την κόλλα από μπροστά μου.
—Τέλος χρόνου! —λέει μια φωνή. Ούφ… Αυτή η φωνή είναι η ιστορία της ζωής μου, αυτή η φωνή να λέει “τέλος χρόνου” και αυτές οι μαύρες, γυαλιστερές μουτζούρες να πετάνε μπροστά στα μάτια μου σαν το μαύρο πουλί έξω από το παράθυρο.
Δύο ασκήσεις, στις τέσσερις. Τουλάχιστον δεν μιλάμε για απόλυτη αποτυχία.
Μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά και συζητούν για το τεστ. Όλοι μιλάνε για μια άσκηση που τους δυσκόλεψε. Άσκηση αριθμός
6. Μα πώς γίνεται; Οι ασκήσεις ήταν μόνο τέσσερις!
Ωραία, τα κατάφερα! Η τελευταία σελίδα είχε στο πίσω μέρος άλλες δύο ασκήσεις. Δεν τις είδα ποτέ!
Απολογισμός: μια σωστή άσκηση και άλλη μια σωστά μουτζουρωμένη, στις έξι ασκήσεις… Τελικά μάλλον μιλάμε για ΤΗΝ
απόλυτη αποτυχία!