Γράφει η Νηπιαγωγός Μιμή Ρουμπέκα - Κούλη


Αυτή τη στιγμή είστε μπροστά στον υπολογιστή σας και διαβάζετε….

Το κείμενο πρέπει να είναι μικρό και εύπεπτο, επειδή δεν έχετε το χρόνο για κάτι μεγαλύτερο!

Το πρόβλημά μας είναι αυτό εδώ ακριβώς!!!!! Σήμερα με το internet, τo tweeter, το κινητό, έχουμε χάσει την υπομονή μας και τη χαρά της ανάγνωσης. Θέλουμε πληροφορίες στα γρήγορα και συνεχώς πηδάμε απ’ το ένα κείμενο στο άλλο χωρίς να το κατανοούμε και να το επεξεργαζόμαστε. Και τότε έρχεται η ειδοποίηση ότι λάβαμε ένα e-mail, που ανοίγουμε… και η κατανόηση πάει περίπατο…

Τώρα ακριβώς πρέπει να κάνουμε κάτι! Τι; Να κατεβάσουμε ταχύτητα, να διαβάσουμε αργά και να συνδυάσουμε αυτές τις πληροφορίες από το διαδίκτυο, με τις δικές μας αντιλήψεις, για να τις μετατρέψουμε σε μια προσωπική εμπειρία και άποψη. Και στη συνέχεια να κλείσουμε τον υπολογιστή και να βυθιστούμε μέσα σ’ ένα ωραίο βιβλίο που διαλέξαμε.

Συγκρίνετε με τίποτα η ηρεμία και η απόλαυση, που σου προσφέρει η αργή ανάγνωση ενός βιβλίου μπροστά στη βιαστική γεμάτη άγχος περιήγηση για τη συλλογή άπειρων, ανεπεξέργαστων πληροφοριών;

Οι σκέψεις μας έχουν θολώσει, από τον βομβαρδισμό των πληροφοριών και παραπαίουμε σαν ζαλισμένοι…. που ξέρουν πολλά, αλλά δεν καταλαβαίνουν τι να κάνουν!

Το διαδίκτυο και η τεχνολογία είναι το παρόν και το μέλλον μας, ισως και η δουλειά μας, αλλά «παν μέτρον άριστον» όπως καλά θυμόμαστε. Δε μας φτάνουν όλα τα άλλα άγχη μας (που έχουν και βάση) θα προσθέσουμε στη ζωή μας και το άγχος απομάκρυνσης από την οθόνη;; Έχουμε γίνει σαν τα ποντίκια του εργαστηρίου υψηλής τεχνολογίας, που πατάμε συνέχεια μοχλούς, με την ελπίδα να κερδίσουμε ψίχουλα κοινωνικής ή διανοητικής τροφής.

Τα ηλεκτρονικά μέσα δεν πρέπει να είναι η διασκέδασή μας, ούτε η “babysitter” των παιδιών μας, γιατί απλά έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε…

Και στο τέλος, τι παράδειγμα δίνουμε και στα παιδιά μας (που, όπως καλά ξγνωρίζουμε, μας αντιγράφουν) με την εξάρτησή μας από τις συσκευές με οθόνη; Πώς να τολμήσουμε να τα απομακρύνουμε από την οθόνη, αυτά, που απ’ όταν άνοιξαν τα μάτια τους στον κόσμο για πρώτη φορά, αντίκρυσαν τη μαμά…. και κάπου εκεί και μια οθόνη -της τηλεόρασης; Του υπολογιστή; Του κινητού; Ίσως και όλα μαζί...

Γι’ αυτό ας κάνουμε τα αυτονόητα τουλάχιστον! Ας κλείσουμε όλες τις οθόνες (και του τηλεφώνου, εκτός και είμαστε γιατροί και κινδυνεύει η ζωή κάποιου ανθρώπου) την ώρα που τρώμε, κοιμόμαστε, διαβάζουν τα παιδιά και κυρίως την ώρα που παίζουν, είτε μόνα τους στο δωμάτιό τους, είτε με τους φίλους τους.

Και ακόμα καλύτερα, να κλείνουμε τον υπολογιστή και την τηλεόραση συχνά  να αφήνουμε το τηλέφωνο στο σπίτι, να παίρνουμε τα παιδιά και να βγαίνουμε έξω!

Το γιατί έχει αναλυθεί από άπειρα επιστημονικά άρθρα….

Aς ζήσουμε τη ζωή μας, όσο μπορούμε πιο ποιοτικά, γιατί πόσες ζωές έχουμε;;

Πριν από μερικά χρόνια η απάντηση θα ήταν προφανής, μόνο μια! Σήμερα όμως που το internet ,έχει μπει στην καθημερινότητά μας, η απάντηση είναι δυο: η κανονική και η online. Oι οποίες, αν δεν συγκεραστούν με υπευθυνότητα και σοφία, θα μας οδηγήσουν offline...