Ο έρπης των γεννητικών οργάνων προκαλείται από τους ερπητοΪούς τύπου 2 και (σπανιότερα) τύπου 1. (HSV1, HSV2). Παλαιότερα ο έρπης τύπου 1 ήταν κατά κύριο λόγο υπεύθυνος για τον επιχείλιο έρπητα και ο 2 για τον έρπητα των γεννητικών οργάνων. Ωστόσο και οι δύο τύποι μπορεί να προκαλέσουν λοίμωξη είτε στοματοπροσωπική, είτε γεννητικών οργάνων.

Η μετάδοση του ιού γίνεται από επαφή μολυσμένου δέρματος ή βλεννογόνου (με άμεση δερματική επαφή, κάνοντας σεξ χωρίς προφυλακτικό, με στοματικό σεξ ή με στοματο-πρωκτική επαφή), ενώ ο ιός δε ζει παραπάνω από 30 λεπτά εκτός του ανθρωπίνου σώματος και είναι ευαίσθητος στο χλώριο. Έτσι η μετάδοση από μολυσμένα αντικείμενα είναι δύσκολη. Ο χρόνος επώασης είναι από 3-20 μέρες και στη συνέχεια ο ιός ζει σε λανθάνουσα κατάσταση στον οργανισμό, ενώ κατά καιρούς είναι δυνατό να αναζωπυρωθεί.

Το 85% του ανθρώπινου πληθυσμού έχει αντισώματα για τον έρπητα τύπου 1 αλλά μόνο 2%-25% για τον ερπητοΪό τύπου 2. Πολλοί φορείς του ιού 1 είναι ασυμπτωματικοί.

Η αρχική μόλυνση εκδηλώνεται με φυσαλίδες γεμάτες με υγρό πάνω σε μια ερυθρή επιφάνεια στα γεννητικά όργανα, που συνοδεύονται από αίσθημα καύσους και πολλές φορές πόνο και δυσουρία. Επίσης, υπάρχει οίδημα στους βουβωνικούς λεμφαδένες. Οι φυσαλίδες σπάζουν, σχηματίζουν κρούστα και εξελίσσονται σε μικρά έλκη που θεραπεύονται από μόνα τους σε 2-3 εβδομάδες.

Σε μερικούς δεν υπάρχει κανένα σύμπτωμα, ενώ σε λίγους μπορεί να εμφανιστεί πυρετός, πόνος στους μύες και πονοκέφαλος. Σε άτομα που έχουν ήδη περάσει έρπητα στα χείλη, τα συμπτώματα είναι ελαφρύτερα, λόγω υπάρξεως αντισωμάτων κατά του ιού στο αίμα.

Στις υποτροπές εμφανίζεται πιο ήπια εικόνα με μικρότερη διάρκεια. Συνήθως προηγείται αίσθημα καύσους ή πόνου τοπικά. Στη συνέχεια οι βλάβες ξηραίνονται (εφελκίδες) και τελικά εξαφανίζονται χωρίς ουλή. Κάποιες υποτροπές είναι σοβαρότερες και πιο εκτεταμένες, ενώ άλλες είναι ήπιες. Γενικά, οι υποτροπές αυτοΪώνται μέσα σε 5-7 ημέρες. Κατά τη διάρκεια εμφάνισης των φυσαλίδων το νόσημα είναι μεταδοτικό, αν και είναι δυνατή η μετάδοση του ιού και κατά τη διάρκεια της ασυμπτωματικής φάσης.

Παράγοντες που μπορεί να πυροδοτήσουν την ερπητική λοίμωξη είναι η πτώση της άμυνας του οργανισμού από άλλο νόσημα ή το στρες, η κατάχρηση αλκοόλ, το δυνατό ηλιακό φως (υπεριώδες), καθώς και η σεξουαλική επαφή, πριν την έμμηνο ρύση στις γυναίκες.

Θεραπευτικά χορηγούνται για μερικές ημέρες αντιΪκά φάρμακα από το στόμα που στρέφονται κατά των προσβεβλημένων από τον ιό κυττάρων και είναι σχετικά ασφαλή. Ουσιαστικά μειώνουν τη διάρκεια των συμπτωμάτων, ενώ σε περιπτώσεις συχνών υποτροπών, έντονης ψυχολογικής επιβάρυνσης, επαγγελματικούς και άλλους λόγους, δίνονται καθημερινά για διάστημα 6 μηνών (θεραπεία καταστολής). Τοπικά αντιβιοτικές αλοιφές και σκευάσματα που ξηραίνουν τις βλάβες είναι επιβοηθητικά.

Για να αποφευχθεί η μετάδοση, απαραίτητη είναι η χρήση προφυλακτικού.

Πηγή: CapitalHealth