Με τις εισπράξεις της πολυαναμενόμενης πρεμιέρας της live-action ταινίας «Μπάρμπι» να ξεπερνούν κάθε προσδοκία, όλοι εξερευνούμε με νέα ματιά το ροζ σύμπαν του «κουρασμένου» συμβόλου που κάνει come back ως πηγή έμπνευσης για τα νέα κορίτσια.

Στην ολική μεταφεμινιστική επαναφορά της 64χρονης πλέον Μπάρμπι, βοήθησε μια από τις πιο ακριβές και επιτυχημένες διαφημιστικές καμπάνιες από τη Warner Bros, όπως και το διάσημο πρωταγωνιστικό δίδυμο της ταινίας, η πανέμορφη Μάργκοτ Ρόμπι και ο Ράιαν Γκόσλινγκ στο ρόλο του Κεν, του αιώνιου «εξαπττέρυγου», φίλου και παιδιού για όλες τις δουλειές της λαμπερής σταρ.

Όμως η Μπάρμπι έχει και μια άγνωστη στο ευρύ κοινό μεγαλύτερη αδελφή, τη Λίλι, που γεννήθηκε στη Γερμανία με την οποία δεν γνωρίστηκαν ποτέ. Γι’ αυτό φρόντισε η «μαμά» της, η Ρουθ Χάντλερ, η γυναίκα που τη δημιούργησε και ήταν συνιδρύτρια του αμερικανικού κολοσσού παιχνιδιών Mattel, η οποία προσπάθησε να σβήσει τα ίχνη της Λίλι από το οικογενειακό άλμπουμ, προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Γιατί η Γερμανίδα Λίλι ήταν μια γυναίκα ελαφρών για την εποχή ηθών, μια προκλητική και σκανδαλώδης βασίλισσα της νυχτερινής ζωής, “αρνητικό” πρότυπο που η Χάντλερ δεν ήθελε με τίποτα να συνδεθεί με το “καλό κορίτσι” της συντηρητικής Αμερικής του τέλους των 50’ s.

Η Μπάρμπι γεννήθηκε στο μυαλό της Ρουθ Χάντλερ βλέποντας την κόρη της Μπάρμπαρα να κόβει χάρτινες κοριτσίστικες φιγούρες από περιοδικά για να παίξει, αφού τα μόνα αληθινά παιχνίδια που είχε στη διάθεσή της ήταν κούκλες μωρά. Πόσες ακόμα bedtime stories, πόσα μπιμπερό, καρότσια και φρουτόκρεμες μπορούσε να αντέξει ένα μικρό κορίτσι πριν βαρεθεί, αναρωτήθηκε η μητέρα της με το μυαλό της να παίρνει χίλιες στροφές. Τα κορίτσια είχαν ανάγκη να φανταστούν τους εαυτούς τους να μεγαλώνουν παίζοντας με μια ενήλικη κούκλα που θα μπορούσαν να ταυτιστούν μαζί της, ήταν η βάση του ευφυούς σκεπτικού της. Η ιδέα της δημιουργίας μιας κούκλας με γυναικείες αναλογίες ήταν κάπως «προχωρημένη» για την εποχή και δεν βρήκε ανταπόκριση από ττα υπόλοιπα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας. Όμως ένα ταξίδι της Ρουθ στην Ελβετία το 1956 θα έκανε τους πάντες να αναθεωρήσουν. Εκεί, συνάντησε για πρώτη φορά την περίφημη κούκλα Λίλι, που είχε κλέψει τις καρδιές όλων, αλλά κυρίως των ανδρών.

Η Λίλι δεν ήταν αυτό ακριβώς που είχε στο μυαλό της η δαιμόνια επιχειρηματίας, ήταν ωστόσο η ενσάρκωση της ιδέας μιας ενήλικης κούκλας που κλέβει την παράσταση. Η πλαστική κούκλα Λίλι, που λανσαρίστηκε στο Αμβούργο το 1955 και έκανε θραύση στο γερμανόφωνο κοινό, είχε σχεδιαστεί στο πρότυπο της σέξι ηρωίδας κόμικς της εφημερίδας Bild-Zeitung, μετά τη μεγάλη επιτυχία που είχε το στριπάκι κυρίως στους άντρες αναγνώστες. Η Bild Lilli, όπως ήταν το όνομά της, ήταν μια χυμώδης, σέξι και προκλητική femme fatale, που της άρεσαν οι άντρες, η καλή ζωή και τα χρήματα, φορούσε μπικίνι και ωραίες τουαλέτες και οι περιπέτειές της είχαν γίνει σημείο αναφοράς για τους αναγνώστες. Σε μία από αυτές εμφανιζόταν γυμνή με μια εφημερίδα Bild να καλύπτει το σώμα της, παραπονούμενη σε ένα φίλο της ότι ο εραστής της πήρε όλα τα δώρα που της είχε κάνει και έφυγε από το σπίτι μετά από καβγά. Ενώ σε μια άλλη ένα αυστηρός αστυνομικός έκανε παρατήρηση στη Λίλι για το μπικίνι της, που εκείνη την εποχή ήταν απαγορευμένο. «Και κατά τη γνώμη σας», του απάντησε η Λίλι «ποιο κομμάτι πρέπει να βγάλω πρώτο, το πάνω ή το κάτω;»

Η κούκλα Λίλι που σχεδιάστηκε στα πρότυπα της ηρωίδας, είχε πλούσιο στήθος, ξανθά μαλλιά αλογοουρά, έντονα βαμμένα μάτια, κόκκινα χείλη και νύχια, φορούσε σκουλαρίκια και μαύρα τακούνια στιλέτο, έτοιμη για τις βραδινές εξορμήσεις της. Το κοινό στο οποίο απευθύνθηκε ήταν αρχικά αντρικό και τα σημεία πώλησης ήταν τα μπαρ, τα καφέ-ταμπάκο και οι κάβες. Η κούκλα που διαφημιζόταν ως «the star of every bar» έβγαινε σε κανονικό μέγεθος και σε μινιατούρα που πουλιόταν μαζί με ειδικό σταντ για να τοποθετείται στα ταμπλώ των αυτοκινήτων, ενώ πολλοί άντρες την πρόσφεραν, εκτός από δώρο σε μπάτσελορ πάρτι, στα κορίτσια τους-ένας υπαινικτικός τρόπος για να στείλουν το μήνυμά τους. Η γκαρνταρόμπα της Λίλι, που διευρύνθηκε και εμπλουτίστηκε, βοήθησε στον εντοπισμό της από τα ραντάρ των κοριτσιών που άρχισαν κι εκείνα να ζητούν τη Λίλυ για να παίξουν μαζί της ντύνοντας και χτενίζοντάς την, «κανονικοποιώντας» τη δημοφιλή κούκλα πέρα από τις συμπαραδηλώσεις της αρχικής σύλληψης.

Η Ρουθ Χάντλερ αγόρασε μερικές κούκλες Λίλι και γύρισε στην Αμερική πιάνοντας αμέσως δουλειά. Και στις 9 Μαρτίου του 1959 η αμερικανίδα Μπάρμπι (από το όνομα της κόρης της Μπάρμπαρα) έκανε το πρώτο της λανσάρισμα στην αγορά, με ριγέ στράπλες ολόσωμο μαγιό, αλογοουρά και κατσαρές αφέλειες να πλαισιώνουν παιχνιδιάρικα το πρόσωπό της. Τα κορίτσια μπροούσαν να επιλέξουν την ξανθιά ή τη μελαχροινή εκδοχή της, σύμφωνα με τα γυναικεία πρότυπα της εποχής, τη Μέριλιν Μονρόε και την Λιζ Τέιλορ. Ο σχεδιασμός της διέφερε από τη γερμανική εκδοχή, αφού η Μπάρμπι κράτησε το στήθος και τις αναλογίες της Λίλυ, αλλά με πιο μακριά πόδια, γόβες και κοσμήματα που μπορούσαν να αποσπαστούν και χωρίς το βαρύ μακιγιάζ και τα έντονα τοξωτά φρύδια της Λίλι. Η Νο 1 κούκλα, που είναι σήμερα συλλεκτική, με την αξία της να φτάνει ακόμα και τις 27.000 δολάρια σε δημοπρασία, πούλησε 300.000 αντίτυπα τον πρώτο χρόνο της κυκλοφορίας της. Η τιμή της ήταν 3 δολάρια (25 περίπου σημερινά) και η επιτυχία της τεράστια. Η Χάντλερ φρόντισε μάλιστα, πέντε χρόνια μετά, να δημιουργήσει μια αδελφή για την Μπάρμπι, τη Σκίπερ, για να σβήσει για πάντα οποιαδήποτε ταύτιση με την «αληθινή» αδελφή της στη Γερμανία. Είχε προηγηθεί, την ίδια χρονιά, η εξαγορά από τη Mattel των δικαιωμάτων τη κούκλας Bild Lilli και η κατασκευή tης στη Γερμανία τερματίστηκε, μαζί με το παρελθόν της Μπάρμπι.

Life in plastic is fantastic! Και αθώα. Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται ότι η αδελφή και η έμπνευση για τη Μπάρμπι ήταν ένα μεταπολεμικό call-girl με όλα όσα ακολούθησαν να αποτελούν μέρος της μυθολογίας της πιο δημοφιλούς κούκλας του κόσμου.

Πηγή: https://www.koutipandoras.gr/