Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς

Αυτή είναι με λίγα λόγια η νοοτροπία που πρέπει να καλλιεργήσετε στο παιδί σας μέσα από την ανατροφή που θα του παρέχετε. Να του επιτρέπετε δηλαδή να κάνει λάθη, να παίρνει τα διδάγματα που πρέπει και να προχωράει παρακάτω σοφότερο:

Το έχετε ακούσει δεκάδες φορές ως απόφθεγμα και ισχύει σχεδόν σε απόλυτο βαθμό: επιτρέψτε στο παιδί να κάνει λάθη, γιατί μόνο μέσα από αυτά μπορεί να αποκομίσει ηθικά διδάγματα. Τίποτα δε συγκρίνεται με τη βιωματική εμπειρία!

Ουσιαστικά μέσα από τα λάθη αποκομίζει-μικρές ή μεγάλες-εμπειρίες ζωής, οι οποίες το κάνουν σοφότερο και πιο δυνατό χαρακτήρα, αφού έχει δοκιμαστεί σε δυσκολίες.

Όταν λειτουργείτε υπερπροστατευτικά, δεν επιτρέπετε στο παιδί να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και στηρίζεται στις δικές σας...πλάτες, ακόμα και σε απλά ζητήματα. Πώς όμως περιμένετε να γίνει αυθύπαρκτη προσωπικότητα σε βάθος χρόνου;

Επίσης, το παιδί μαθαίνει να φοβάται την αποτυχία και σχηματίζει την άποψη ότι η ζωή έχει μόνο ευχάριστες στιγμές και επιτυχίες. Όταν όμως ανακαλύψει ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, η απογοήτευση θα είναι μεγάλη και η διαχείρισή της δύσκολη.

Ουσιαστικά, με την υπερπροστατευτική σας στάση ζείτε τόσο εσείς όσο και το παιδί σε έναν πλασματικό κόσμο. Εσείς θεωρείτε ότι έτσι προστατεύετε το παιδί (ενώ καταφέρνετε το αντίθετο) και το παιδί έχει μια ανεδαφική θεώρηση της ζωής.

Όταν το παιδί δοκιμάζει τις δυνάμεις του, ταυτόχρονα ξεπερνάει και διάφορους φόβους που «φωλιάζουν» στην ψυχή του και γίνεται θαρραλέο και με αυτοπεποίθηση.

Τέλος, αν επικεντρωθείτε στο να βοηθήσετε το παιδί να ανασυγκροτηθεί ορθολογικά και δημιουργικά από μια απογοήτευση, του καλλιεργείτε έναν καλώς εννοούμενο εγωισμό, ο οποίος τα επόμενα χρόνια θα το κινητοποιεί για να το καταφέρνει μόνο του.