Καθώς το παιδί μεγαλώνει, πρέπει να του δίνετε σταδιακά το δικαίωμα της επιλογής. Ποιος είναι όμως ο σωστός τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο; 

Με απλά λόγια δηλαδή, αντί να αποφασίζετε εσείς για τα πάντα, μπορείτε να αφήνετε το ίδιο να επιλέγει, δείχνοντάς του έτσι ότι το εμπιστεύεστε και ότι υπολογίζετε τη γνώμη και τα συναισθήματά του.

Για να πετύχει όμως αυτή η πρακτική και να εξασφαλίσετε ότι θα μάθετε στο παιδί σας πώς να παίρνει σωστές αποφάσεις, είναι απαραίτητο να ακολουθείτε πάντα τους παρακάτω τρεις κανόνες:

Να δίνετε πάντα στο παιδί δύο επιλογές: Όσες περισσότερες επιλογές του δίνετε, τόσο περισσότερο μπερδεύεται. Γι’ αυτό μέχρι να μεγαλώσει και να μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη διαδικασία, περιοριστείτε σε δύο επιλογές, π.χ. «θες να φας φρούτα ή γιαούρτι;», «θες να φορέσεις το κόκκινο μπλουζάκι ή πράσινο;» κλπ.

Θα πρέπει πάντα να εγκρίνετε και τις δυο επιλογές: Το παιδί έχεις δικαίωμα να επιλέξει, αρκεί και οι δυο επιλογές να έχουν την έγκρισή σας. Μη δίνετε στο παιδί μια επιλογή με την οποία συμφωνείτε και μια με την οποία διαφωνείτε, ελπίζοντας να διαλέξει την πρώτη. Και κυρίως ποτέ μη δίνετε στο παιδί επιλογές, που είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν, γιατί έτσι είναι σα να το κοροϊδεύετε.

Όταν το παιδί δεν επιλεγεί, επιλέξτε εσείς γι’ αυτό: Όταν, για παράδειγμα, ρωτάτε το μικρό σας αν θέλει να πιει γάλα ή χυμό και εκείνο γκρινιάζει ζητώντας αναψυκτικό ή δε σας απαντά, μη μετατρέψετε τη διαδικασία σε έναν αγώνα εξουσίας.

Διαλέξτε εσείς και εξηγήστε του ότι αφού δεν αποφάσιζε, αναγκαστήκατε να επιλέξετε εσείς για αυτό. Τα δικαιώματα χάνονται, όταν δε φερόμαστε υπεύθυνα. Για να μειώσετε την ένταση, προσφέρετέ του άμεσα μια άλλη επιλογή, π.χ. «θες να το πιεις στην κούπα ή με καλαμάκι;».