Και ΝΑΙ, το μωρό μιλάει. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Ακόμα και κλάμα από κλάμα έχει διαφορά. Αλλιώς γκρινιάζει ένα μωρό, όταν δεν του κάνουμε το χατήρι ή όταν πεινάει και εντελώς διαφορετικά εάν έχει κωλικούς ή έχει χτυπήσει κάπου.

Όσο κι αν ακουστεί περίεργο, η «συζήτηση μωρών» ανακαλύφθηκε από μία Αυστραλή, η οποία γεννήθηκε με μία σπάνια και συνάμα καταπληκτική μνήμη για τους ήχους. Η συγκεκριμένη έχει την ικανότητα να ακούει ήχους και να τους μεταφράζει, όπως κανένας άλλος. Μια νύχτα, που ο γιός της έβαλε τα κλάματα κι εκείνη δεν είχε τη δύναμη να αντεπεξέλθει στις ανάγκες του, την ώρα που έκλαιγε κι εκείνη μαζί του, αποφάσισε να προσπαθήσει να αποκωδικοποιήσει τις κραυγές του.

Πέρασε τα επόμενα δύο χρόνια της ζωής της ακούγοντας μωρά από όλον τον κόσμο και τελικά τα κατάφερε: «Όλα τα μωρά, ανεξάρτητα από τη φυλή ή πολιτισμό, κάνουν τους ίδιους ήχους».

Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι όλα τα μωρά έχουν πέντε «λέξεις», για να επικοινωνούν. Αυτές οι «λέξεις» χρησιμοποιούνται από τα μωρά κατά τους πρώτους τρεις μήνες της ζωής τους και ουσιαστικά είναι διαφορετικοί ήχοι για κάθε φορά, που θέλουν να κοιμηθούν, να φάνε, να αλλάξουν πάνα ή επειδή πονούν.

Αν καταφέρετε να μάθετε να ξεχωρίζετε αυτούς τους ήχους, τότε τα παιδιά σας θα κλαίνε λιγότερο, γιατί άμεσα θα αντιλαμβάνεστε την ανάγκη τους, θα την ικανοποιείτε νωρίτερα και συνεπώς δεν θα γίνονται τα νεύρα σας… κρόσσια!