Όταν το παιδάκι σας ξεστομίσει μία λέξη που δεν περιμένατε ποτέ να βγει από τα χείλια του, ψάχνετε τρόπους να του πείτε πως οι κακές αυτές λέξεις δεν πρέπει να ακούγονται από τα μικρά παιδιά.

Μάταια. Το μικρό σας είναι πιθανό ότι βρίσκει αυτό το «παιχνίδι» διασκεδαστικό και τελικά το μόνο που θέλει να κάνει είναι να σας εκνευρίσει.

Αρχικά αναρωτηθείτε μήπως αυτήν τη λέξη την μεταχειρίζεστε εσείς ή κάποιο άλλο στενό μέλος της οικογένειάς σας, επομένως είναι φυσιολογικό το παιδί να θέλει να μιμηθεί την έκφραση ενός μεγάλου.

Μετά προσπαθήστε με ψυχραιμία να δείξετε στο μικρό σας ότι η λέξη αυτή δεν σας αρέσει, χωρίς φωνές, τελεσίγραφα ή τιμωρίες.

Η υπερβολική αντίδραση από την πλευρά των γονιών είναι αυτή που τις περισσότερες φορές κάνει τα παιδιά να επαναλαμβάνουν απαγορευμένες λέξεις ή να κάνουν αταξίες.

Πείτε απλά: «Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η λέξη. Σε παρακαλώ πολύ να μην σε ξανακούσω να τη λες.

Επίσης, βοηθήστε το παιδί σας να βρει τον τρόπο να εκφράσει αυτό που νιώθει, να πει δηλαδή τι το πείραξε και φέρεται ανάρμοστα.

Ρωτήστε το: «με τι θύμωσες;», «ήθελες κι άλλο γλυκό;», «πιστεύεις ότι είμαι άδικη μαζί σου;» κλπ

Ενθαρρύνετέ το να εκφράσει τον θυμό του, είτε χτυπώντας τα πόδια του στο πάτωμα, είτε κάνοντάς σας μούτρα, είτε πετώντας τα παιχνίδια του κατω. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά ότι ο θυμός είναι ένα απόλυτα αποδεκτό συναίσθημα.

Μη γελάτε! Σε τέτοιες περιπτώσεις το να δείξετε πως διασκεδάζετε με το «υβρεολόγιο» που υιοθετεί το μικρό σας είναι ότι χειρότερο!

Μην περιγράφετε τη σκηνή που ακούσατε να ξεστομίζει την «κακή λέξη» σε κάποιον τρίτο, ιδιαίτερα όταν είναι το ίδιο μπροστά, γιατί τότε θα θεωρήσει ότι έκανε μεγάλο κατόρθωμα.
Μην υπαναχωρείτε σε ότι του έχετε πει, τα παιδιά μπερδεύονται αν τη μία είμαστε έτσι και την άλλη… αλλιώς.

Τέλος, μην μιλάτε εσείς άσχημα σε άλλους όταν είστε θυμωμένη, γιατί ότι κι αν πείτε στο παιδί μετά, δεν πρόκειται να σας ακούσει, το πιθανότερο είναι να σας πει: «μα και εσύ τη λές αυτή τη λέξη και μάλιστα συχνά».