Τι είναι το μηνιγγίωμα και πόσο συχνό είναι

Τα μηνιγγιώματα αποτελούν τους συχνότερους ενδοκρανιακούς όγκους, καλύπτοντας το 14-19% του συνόλου. Πρόκειται στο 90% των περιπτώσεων για καλοήθεις όγκους που αναπτύσσονται από τις μήνιγγες, κυρίως από την αραχνοειδή μήνιγγα. Είναι πιο συχνά στις γυναίκες και εντοπίζονται συχνά κοντά στη μέση γραμμή του κρανίου ή στη σφηνοειδή ακρολοφία. Στο 8% των περιπτώσεων είναι πολλαπλά, ενώ το 30% δεν μεταβάλλεται σε μέγεθος για τουλάχιστον τρία χρόνια. Ο μόνος επιβεβαιωμένος περιβαλλοντικός παράγοντας κινδύνου είναι η ιονίζουσα ακτινοβολία, ενώ γενετική προδιάθεση υπάρχει στη νευροϊνωμάτωση τύπου 1 και 2.

Μηνιγγίωμα εγκεφάλου: Συμπτώματα και επιπτώσεις

Το μηνιγγίωμα μπορεί να προκαλέσει διαφορετικά συμπτώματα, ανάλογα με το μέγεθός του και τη θέση στην οποία αναπτύσσεται. Αυτό συμβαίνει επειδή ασκεί πίεση σε ευαίσθητες περιοχές του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού. Συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν επιληπτικές κρίσεις, προβλήματα στην όραση, την όσφρηση ή την ακοή, διαταραχές μνήμης και συγκέντρωσης, αλλαγές στη συμπεριφορά, αδυναμία ή μουδιάσματα στα χέρια και στα πόδια, δυσκολίες στην ισορροπία και στον συντονισμό, επίμονοι πονοκέφαλοι (κυρίως το βράδυ ή το πρωί), ναυτία και εμετοί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να παρεμποδίζεται η φυσιολογική κυκλοφορία του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, με αποτέλεσμα την εμφάνιση υδροκεφαλίας. 

Διάγνωση και εκτίμηση του όγκου

Η διάγνωση γίνεται με αξονική και μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Ο Νευροχειρουργός εξετάζει προσεκτικά τις εικόνες για να εκτιμήσει την πιθανή επιθετικότητα του όγκου, αν και μόνο η βιοψία μπορεί να καθορίσει με βεβαιότητα τον ιστολογικό τύπο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτούνται και πρόσθετες εξειδικευμένες εξετάσεις. 

Κατηγορίες μηνιγγιώματος βάσει ιστολογίας

Τα μηνιγγιώματα κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες:

Βαθμού Ι (καλοήθη): Αναπτύσσονται αργά και συχνά παραμένουν ασυμπτωματικά. Αν αφαιρεθούν πλήρως, έχουν χαμηλό ποσοστό υποτροπής (<9%).

Βαθμού ΙΙ (άτυπα): Αναπτύσσονται ταχύτερα και επανεμφανίζονται συχνότερα (έως 30%).

Βαθμού ΙΙΙ (αναπλαστικά/κακοήθη): Σπάνια, επιθετικά και με υψηλό κίνδυνο υποτροπής (50%), ακόμη και μετά από πλήρη αφαίρεση. Συχνά απαιτείται συμπληρωματική ακτινοθεραπεία.

Χειρουργική αντιμετώπιση του μηνιγγιώματος

Η επέμβαση είναι η θεραπεία εκλογής, ειδικά όταν ο όγκος είναι μεγάλος ή προκαλεί συμπτώματα. Η απόφαση εξαρτάται από τη θέση, το μέγεθος, τα συμπτώματα, την ηλικία και τη γενική κατάσταση του ασθενούς. Σκοπός είναι η ολική αφαίρεση του όγκου, καθώς προσφέρει τις καλύτερες πιθανότητες πλήρους ίασης. Ωστόσο, αν ο όγκος είναι εκτεταμένος ή βρίσκεται κοντά σε κρίσιμες δομές, μπορεί να αφαιρεθεί υφολικά για την αποφυγή επιπλοκών.

Πώς πραγματοποιείται η επέμβαση

Η εγχείρηση γίνεται υπό γενική αναισθησία, με σύγχρονες τεχνικές, ακόμα και με ενδοσκοπική υποβοήθηση. Στόχος είναι η ελαχιστοποίηση της βλάβης στους υγιείς ιστούς. Η μετεγχειρητική πορεία, σε περιπτώσεις πλήρους αφαίρεσης, είναι συνήθως ομαλή. Σε περιπτώσεις υφολικής αφαίρεσης, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος υποτροπής και απαιτείται στενή παρακολούθηση.

Παρακολούθηση και μακροχρόνια διαχείριση

Ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας ή με συνοδά νοσήματα μπορεί να μην υποβληθούν σε άμεση επέμβαση. Εάν ο όγκος παραμένει σταθερός, η παρακολούθηση γίνεται με απεικονιστικό έλεγχο κάθε 6-12 μήνες. Ο Νευροχειρουργός αξιολογεί κάθε περίπτωση ξεχωριστά για την ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη προσέγγιση.


Πηγή: Capital.gr