Τι είναι το κάταγμα σκαφοειδούς;
Το κάταγμα του σκαφοειδούς οστού είναι ένας από τους πιο συχνούς τραυματισμούς στον καρπό. Το σκαφοειδές είναι ένα μικρό οστό στη βάση του αντίχειρα, το οποίο συμμετέχει στην άρθρωση του καρπού. Ο τραυματισμός συμβαίνει συνήθως μετά από πτώση πάνω στην τεντωμένη παλάμη ή λόγω άμεσου πλήγματος. Αποτελεί περίπου το 5% όλων των καταγμάτων και μπορεί να εντοπιστεί στο περιφερικό, το κεντρικό ή το μέσο τμήμα του οστού, με πιο συχνή εντόπιση τη μεσότητα.

Συμπτώματα και αρχική προσέγγιση
Το κάταγμα σκαφοειδούς μπορεί να προκαλέσει πόνο στη βάση του αντίχειρα, πρήξιμο, δυσκολία στην κίνηση του καρπού και πιθανή δυσμορφία. Ο πόνος επιδεινώνεται με τις κινήσεις του αντίχειρα ή όταν το χέρι πιέζεται. Αν ο πόνος επιμένει πάνω από 24 ώρες, απαιτείται ιατρική αξιολόγηση.

Διάγνωση και απεικονιστικές μέθοδοι
Η διάγνωση γίνεται με συνδυασμό κλινικής εξέτασης και απεικονιστικών εξετάσεων. Ο ιατρός εξετάζει την ευαισθησία στην "ανατομική ταμπακοθήκη", ένα σημείο κοντά στη βάση του αντίχειρα. Οι ακτινογραφίες είναι το πρώτο διαγνωστικό βήμα, όμως μπορεί να μην απεικονίσουν το κάταγμα αμέσως. Σε ύποπτα περιστατικά, προτείνεται μαγνητική ή αξονική τομογραφία, που παρέχουν σαφέστερη εικόνα και πληροφορίες για την παρεκτόπιση των καταγματικών τμημάτων.

Συντηρητική αντιμετώπιση
Η θεραπεία εξαρτάται από τη θέση και τη σταθερότητα του κατάγματος. Για μη παρεκτοπισμένα κατάγματα του περιφερικού τμήματος, προτιμάται συντηρητική αντιμετώπιση με τοποθέτηση νάρθηκα που ακινητοποιεί την παλάμη, τον αντίχειρα και τον πήχη. Αν το κάταγμα βρίσκεται στη μεσότητα ή στο κεντρικό τμήμα, απαιτείται μεγαλύτερη ακινητοποίηση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, χρήση οστικού διεγέρτη με υπερήχους ή ηλεκτρομαγνητικά κύματα για ενίσχυση της επούλωσης.

Χειρουργική αντιμετώπιση
Σε περιπτώσεις όπου υπάρχει παρεκτόπιση, καθυστέρηση στην επούλωση ή προβλήματα αιμάτωσης, προτείνεται χειρουργική σταθεροποίηση του κατάγματος. Η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί με ανοικτή ή διαδερμική μέθοδο, χρησιμοποιώντας βίδες ή και οστικά μοσχεύματα. Τα αγγειούμενα μοσχεύματα αποτελούν την προτιμώμενη επιλογή σε περιπτώσεις όπου υπάρχει κίνδυνος οστεονέκρωσης.

Αποκατάσταση και επάνοδος στη λειτουργικότητα
Η πλήρης αποκατάσταση μπορεί να διαρκέσει έως και έξι μήνες. Απαιτείται αποφυγή δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν τον καρπό και συνεχής παρακολούθηση της επούλωσης με απεικονιστικό έλεγχο. Η φυσιοθεραπεία, υπό την καθοδήγηση χειροθεραπευτή, βοηθά στην επανάκτηση της κινητικότητας και της δύναμης. Η διατήρηση της κίνησης των δακτύλων κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης είναι κρίσιμη.

Πιθανές επιπλοκές και μακροπρόθεσμα προβλήματα
Οι σημαντικότερες επιπλοκές είναι η καθυστερημένη επούλωση ή η μη συνοστέωση του κατάγματος, λόγω κακής αιμάτωσης. Η οστεονέκρωση μπορεί να εμφανιστεί όταν διαταράσσεται η αγγείωση ενός καταγματικού τμήματος, οδηγώντας σε νέκρωση. Μακροπρόθεσμα, αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά αυτές οι καταστάσεις, μπορεί να εμφανιστεί αρθρίτιδα του καρπού. Σε αυτές τις περιπτώσεις εφαρμόζονται εξειδικευμένες τεχνικές, όπως η διαδερμική οστεοσύνθεση με ακτινοσκοπική καθοδήγηση.


Πηγή: Capital.gr