Περίπου 1,5 εκατομμύριο Αμερικανοί και 5 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως έχουν κάποιο είδος λύκου, ενώ μόνο στην Ευρώπη υπολογίζεται ότι περίπου 500.000 άτομα πάσχουν από αυτήn την αυτοάνοση διαταραχή.

Ο λύκος, συντομογραφία του Συστηματικού Ερυθηματώδη Λύκου, είναι μια ανίατη χρόνια αυτοάνοση ασθένεια που μπορεί να βλάψει οποιοδήποτε μέρος του σώματος και εκδηλώνεται με ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων που επηρεάζουν σχεδόν οποιοδήποτε όργανο. Ο όρος "λύκος", "lupus” στα λατινικά, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από έναν γιατρό του 13ου αιώνα για να περιγράψει τις βλάβες της νόσου, που πίστευε ότι έμοιαζαν με δάγκωμα λύκου. Ο Λύκος προσβάλλει συχνότερα γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία.

Οι διαφορετικοί Τύποι της Νόσου
Δύο είναι οι τύποι του Ερυθηματώδους λύκου. Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος γνωστός και ως ΣΕΛ που είναι και η πιο σοβαρή μορφή με προσβολή σε ποικίλα όργανα. Σπανιότερα, υπάρχει και η αποκλειστικά Δερματική μορφή γνωστή και ως Δισκοειδής Λύκος με το χαρακτηριστικό κυκλοειδές δερματικό εξάνθημα.

Ποια είναι τα συμπτώματα και τα πρώιμα σημάδια του Λύκου

Τα πιο πρώιμα σημάδια και συμπτώματα του λύκου μπορεί να περιλαμβάνουν:

- Κούραση.
- Πόνος και δυσκαμψία στις αρθρώσεις.
- Φωτοευαισθησία: Πρόκειται για ευαισθησία στον ήλιο ή στο φως, που προκαλεί εξανθήματα, πυρετό, κόπωση ή πόνο στις αρθρώσεις.
- Μυϊκός πόνος.
- Γαστρεντερικά προβλήματα.
- Πυρετός.
- Εξάνθημα σε σχήμα πεταλούδας στο πρόσωπο (στο 30% των περιπτώσεων).
- Δερματικές βλάβες.
- Πόνος στο στήθος.
- Πονοκέφαλοι.
- Δυσκολία στην αναπνοή.

Λόγω της πιθανής επίδρασής του σε διάφορα μέρη του σώματος, ο λύκος εκδηλώνεται με ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων. Δεν βιώνουν όλα τα άτομα κάθε σύμπτωμα, το οποίο μπορεί να παρουσιάζει διακυμάνσεις και να εξελίσσεται.

Τα συμπτώματα του λύκου συνήθως ακολουθούν ένα μοτίβο εξάρσεων και υφέσεων, που σημαίνει ότι οι ασθενείς δεν τα βιώνουν συνεχώς. Ο λύκος χαρακτηρίζεται από περιόδους έξαρσης των συμπτωμάτων, εξάρσεις που ακολουθούνται από διαστήματα βελτίωσης ή ύφεσης.

Τι προκαλεί τον Λύκο

Η αιτία του λύκου είναι άγνωστη, αλλά η ασθένεια πιστεύεται ότι προκύπτει από μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση γενετικών, περιβαλλοντικών και ορμονικών παραγόντων. Επειδή τα περισσότερα άτομα με λύκο είναι γυναίκες, οι ερευνητές έχουν υποστηρίξει ότι τα οιστρογόνα μπορεί να διαδραματίσουν ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου, τουλάχιστον όσον αφορά τη σοβαρότητά της. Άτομα με γενετική προδιάθεση στον λύκο, όπως αυτά με τις οικογένειες γονιδίων MHC, τάξεις 1 και 2 (που κωδικοποιούν τις πρωτεΐνες που εμπλέκονται στην ανοσολογική απόκριση), μπορεί να αναπτύξουν την πάθηση όταν εκτίθενται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες ενεργοποίησης. Τα τυπικά ερεθίσματα περιλαμβάνουν:

- Έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία.
- Καπνός τσιγάρου.
- Λοιμώξεις.
- Ορισμένα φάρμακα.
- Στρες.
- Σοβαρή κόπωση.
- Ανεπάρκεια βιταμίνης D, αν και η σχέση της βιταμίνης D με τον λύκο μπορεί να είναι αμφίδρομη.
- Έκθεση σε τοξίνες.
- Μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις ή σημαντικοί τραυματισμοί.

Ποια άτομα είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν Λύκο

Τα άτομα με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης λύκου είναι:

- Γυναίκες: Αν και ο λύκος μπορεί να προσβάλει οποιονδήποτε, επηρεάζει κυρίως γυναίκες, με περίπου το 90% που έχουν διαγνωστεί με τη νόσο να είναι γυναίκες. Οι γυναικείοι ορμονικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στον κίνδυνο εμφάνισης ΣΕΛ.

- Νεότεροι άνθρωποι: Αν και ο λύκος μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, διαγιγνώσκεται πιο συχνά σε άτομα μεταξύ 15 και 44 ετών. Μόνο το 20% των περιπτώσεων ΣΕΛ είναι σε ασθενείς άνω των 50 ετών.

- Μη λευκές φυλετικές ομάδες: Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι μαύροι, οι Ισπανόφωνοι, οι Ασιάτες και οι ιθαγενείς Ινδιάνοι είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν λύκο από τους λευκούς.

- Κάτοικοι βιομηχανοποιημένων δυτικών χωρών: Η συχνότητα της ΣΕΛ έχει ανεξήγητα αυξηθεί κατά 10% στις δυτικές χώρες τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, ενώ η Αφρική και η Ασία παρουσιάζουν σημαντικά χαμηλότερο επιπολασμό σε ΣΕΛ.

- Άτομα με συγκεκριμένα γονίδια: Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει περισσότερες από 100 παραλλαγές γονιδίων που συνδέονται με τον λύκο. Αυτές οι παραλλαγές μπορεί να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος.

- Άτομα που λαμβάνουν ορισμένα φάρμακα: Πάνω από 100 φάρμακα έχουν συνδεθεί με τον λύκο λόγω της ικανότητάς τους να προκαλούν απομεθυλίωση του DNA και να τροποποιούν τα αυτο-αντιγόνα.

- Άτομα με συγκεκριμένες λοιμώξεις: Ο ιός Epstein-Barr (EBV) έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τον κίνδυνο λύκου.

- Άτομα που ζουν με υψηλό στρες: Τα άτομα που περνούν από διαζύγιο, ασθένεια ή χάνουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν λύκο.

- Άτομα με ανεπάρκεια βιταμίνης D: Τα στοιχεία δείχνουν ότι η βιταμίνη D παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη του ΣΕΛ.

- Άτομα που εκτίθενται σε τοξίνες: Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει συνδέσμους μεταξύ του λύκου και διαφόρων τοξινών, συμπεριλαμβανομένου του πυριτίου, του υδραργύρου και του καπνού του τσιγάρου.
Ποιες είναι οι θεραπείες για τον λύκο
Αν και δεν υπάρχει επί του παρόντος θεραπεία για τον λύκο, οι θεραπείες μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα και να βελτιώσουν την ευημερία του ασθενούς. Το σχέδιο θεραπείας θα είναι προσαρμοσμένο ώστε να αντιμετωπίζει τα συγκεκριμένα συμπτώματα και απαιτήσεις, αποτρέποντας έτσι τις εξάρσεις και ελαχιστοποιώντας τις δυσμενείς εκβάσεις.

Ποιες είναι οι φυσικές προσεγγίσεις στον λύκο

Διάφορες φυσικές θεραπείες μπορεί να βοηθήσουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων:

- Η διατήρηση μιας υγιεινής, μη επεξεργασμένης δίαιτας.
- Συμπληρώματα.
- Βότανα. Πολλά βότανα μπορούν να μειώσουν τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων του λύκου, όπως: Κουρκουμίνη, πράσινο τσάι, τζίντζερ.
- Άσκηση.
- Διαλογισμός.
- Βελονισμός.


Πηγή: Capital.gr