Η ύπαρξη αδενώματος παραθυρεοειδούς (πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός) είναι μια κατάσταση που συνδέεται με πολλαπλά προβλήματα στον ασθενή, ενώ η διάγνωσή της δεν είναι πάντα εύκολη. Τα προβλήματα παρουσιάζονται σε τρεις κυρίως τομείς: το μυοσκελετικό σύστημα, το ουροποιητικό σύστημα και την ψυχική σφαίρα. Από το μυοσκελετικό προκύπτει συχνότατα οστεοπενία ή οστεοπόρωση, αρθρίτιδες και μυϊκή αδυναμία. Από το ουροποιητικό παρουσιάζεται λιθίαση, που μπορεί να οδηγήσει σε κολικό νεφρού, ενώ από την ψυχική σφαίρα έχουμε κατάθλιψη, μεταβολή προσωπικότητας και συμπεριφοράς, σύγχυση και, σχεδόν πάντα, διαταραχές μνήμης

Η διάγνωση δεν είναι πάντα απλή υπόθεση

Η διάγνωση της συγκεκριμένης πάθησης βασίζεται σε βιοχημικά κριτήρια, που περιλαμβάνουν την αύξηση στο αίμα του ασβεστίου και της παραθορμόνης με έναν χαμηλό φώσφορο. Αφού ο θεράπων ενδοκρινολόγος θέσει τη διάγνωση και εντοπίσει τον παθολογικό παραθυρεοειδή αδένα (σε ένα ποσοστό 15%-20% υπάρχουν περισσότεροι του ενός), κατόπιν πιο ειδικών εξετάσεων (σπινθηρογράφημα και υπερηχογράφημα από έμπειρο ακτινολόγο), τη σκυτάλη παίρνει ο χειρουργός. Η ιδανική αντιμετώπιση της νόσου προϋποθέτει την άριστη συνεργασία του θεράποντος ενδοκρινολόγου με τον εξειδικευμένο χειρουργό ενδοκρινών αδένων.

Η χειρουργική επέμβαση

Αφού ο χειρουργός αφαιρέσει τον παθολογικό (ή τους παθολογικούς παραθυρεοειδείς αδένες), μπορεί να επιβεβαιώσει τη βιοχημική ίαση του ασθενούς μετρώντας διεγχειρητικά την παραθορμόνη. Η μέτρηση της παραθορμόνης πραγματοποιείται 10 λεπτά μετά την αφαίρεση του αδενώματος και η πτώση της σε ποσοστό πάνω από 50% από την αρχική τιμή πιστοποιεί την ίαση του ασθενούς. Η ταχεία πτώση της παραθορμόνης οφείλεται στον πολύ χαμηλό χρόνο ημίσειας ζωής της, που υπολογίζεται στα 3-4 λεπτά.

Η σημασία της διεγχειρητικής μέτρησης παραθορμόνης

Η διεγχειρητική μέτρηση παραθορμόνης είναι ένα από τα σημαντικότερα βέλη στη φαρέτρα του χειρουργού που θέλει να τιθασεύει τη νόσο. Η αξία της έγκειται στο γεγονός ότι η μέτρησή της διαρκεί μόλις 8 λεπτά με ειδικό εξοπλισμό στον χώρο του χειρουργείου και η πτώση της στα επιθυμητά επίπεδα, δηλαδή η βιοχημική ίαση του ασθενούς, εξασφαλίζει ότι δεν υπάρχει άλλος παθολογικός παραθυρεοειδής που δεν μπόρεσε να εντοπιστεί με τις προεγχειρητικές απεικονίσεις.

Εν κατακλείδι...

Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση της νόσου σε συνδυασμό με την οριστική θεραπεία, που στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι χειρουργική, μπορεί να οδηγήσουν στην ανακούφιση των ασθενών αυτών και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους

Ευχαριστούμε τον κ. Κυριάκο Βαμβακίδη, χειρουργό ενδοκρινών αδένων, διευθυντή Τμήματος Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων Νοσοκομείου "Ερρίκος Ντυνάν" (www.drvamvakidis.gr)

Πηγή: Capital.gr