Το "κότσι" είναι ένα ορθοπεδικό πρόβλημα που απασχολεί πολλούς ανθρώπους. Αυτό που έχει αλλάξει σήμερα είναι ότι υπάρχουν νεότερες μέθοδοι στην αντιμετώπισή του που κάνουν πολύ πιο εύκολη την αποθεραπεία. Περισσότερα για το θέμα αυτό μας λέει ο Δρ Αθανάσιος Ι. Γεωργοκώστας, M.D., Ορθοπεδικός Χειρουργός - Αθλητίατρος, Συνεργάτη Γ’ Ορθοπεδικής Κλινικής Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ, εξειδικευθέντα στο τμήμα αθλητικών κακώσεων γόνατος Santy-Jean Mermoz, Λιόν, Γαλλία (www.georgokostasorthopaedics.gr).

Ποιες είναι οι αιτίες εμφάνισης για το κότσι, πώς γίνεται η σωστή διάγνωση και ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία.

Ο βλαισός μέγας δάκτυλος ή κοινώς "κότσι" αποτελεί μία από τις πιο συχνές παθήσεις του άκρου ποδός, κατά την οποία το μεγάλο δάκτυλο και το πρώτο μετατάρσιο παρεκτοπίζονται δημιουργώντας παραμόρφωση, συνδυαστικά με πόνο στην περιοχή, δυσκολία στη χρήση κλειστών υποδημάτων και συχνά φλεγμονή στο πλάγιο εξόγκωμα του δακτύλου εξαιτίας της τριβής. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, λόγω κακής στάσης και βάδισης που δημιουργεί η παραμόρφωση, προσβάλλονται και τα υπόλοιπα δάχτυλα, με αποτέλεσμα να κάμπτονται (σφυροδακτυλία, γαμψοδακτυλία) ή να "καβαλάνε" το ένα το άλλο (επικαθήμενος δάκτυλος).

Οι αιτίες

Μολονότι η πάθηση είναι πολύ πιο συχνή στις γυναίκες -λόγω ορμονικών παραγόντων αλλά και συχνή χρήση στενών υποδημάτων με τακούνι-, ωστόσο σε μεγάλο βαθμό υπάρχει και γενετική προδιάθεση και στα δυο φύλα, με κυριότερα αίτια διάφορους μεταβολικούς και τραυματικούς παράγοντες, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, τις παραμορφώσεις άκρου ποδός (όπως π.χ. πλατυποδία), τις νευρογενείς διαταραχές και την ανισορροπία της εκβιομηχανικής του ποδιού, αλλά και την παχυσαρκία.

Η διάγνωση

Η διάγνωση είναι εύκολη, καθώς η παραμόρφωση είναι εμφανής ακόμα και στα αρχικά στάδια. Ωστόσο είναι απαραίτητος ο ακτινολογικός έλεγχος του ποδιού με φόρτιση για τη σταδιοποίηση της πάθησης, γεγονός που καθορίζει και την τελική θεραπεία που εξατομικεύεται στον κάθε ασθενή ανάλογα και το βαθμό της παραμόρφωσης.

Η συντηρητική θεραπεία

Ενδείκνυται μόνο στα πολύ πρώιμα στάδια της νόσου με σκοπό την καθυστέρηση την εξέλιξη αυτής. Αποτελείται από χρήση ειδικών ορθοπεδικών ενθέτων κατάλληλου υποδήματος (φαρδύ στο μπροστινό τμήμα αυτού με υποστήριξη της ποδικής καμάρας), αναλγητική θεραπεία και ασκήσεις διάτασης και ενδυνάμωσης του πέλματος.

Η χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική θεραπεία είναι η συνηθέστερη επιλογή διόρθωσης της παραμόρφωσης των δακτύλων. Ανάλογα με το βαθμό της παραμόρφωσης, συνυπάρχουσες παθήσεις και την ηλικία του ασθενούς, αποφασίζεται και το είδος της επέμβασης. Η επέμβαση εκτελείται με μία ή περισσότερες τομές. Σε πολύ ήπιες μορφές αρκεί η διόρθωση των μαλακών μορίων και η αφαίρεση της εξόστωσης, ενώ σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η διόρθωση του ανατομικού άξονα με οστεοτομία. Συχνά εκτελείται η επέμβαση ταυτόχρονα και στα δύο πόδια και ο ασθενής την ίδια μέρα, με τη χρήση κατάλληλου υποδήματος, μπορεί να σηκωθεί και να περπατήσει χωρίς τη χρήση κάποιου βοηθήματος. Ο ασθενής εξέρχεται την ίδια ή την επόμενη ημέρα από το Νοσοκομείο, και η επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες του είναι σχετικά άμεση. Σε αυτό βέβαια συμβάλλουν οι σύγχρονες τεχνικές μικρής παρεμβατικότητας, με μικρές τομές και συγκράτηση της διόρθωσης με βιοαπορροφήσιμο pin-καρφίδα, το οποίο λίγους μήνες μετά την επέμβαση "διαλύεται", με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένα ξένο σώμα στον ασθενή που παλαιότερα προκαλούσε πόνο, ερεθισμό στα μαλακά μόρια ακόμα και κάταγμα ή θραύση-χαλάρωση αυτού. Το αποτέλεσμα με τις τεχνικές αυτές δεν είναι μόνο αισθητικό αλλά λειτουργικό και μόνιμο έχοντας σαν συνέπεια την πλήρη κινητοποίηση και φόρτιση των ποδιών από την πρώτη ημέρα.



Πηγή: Capital.gr