Η Εύη Φραγκάκη γράφει για την 8η Μαρτίου, τη Γιορτή της Γυναίκας ή για να είμαστε απολύτως σαφείς την Παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας.

Τώρα τι εννοεί ο καθένας δικαιώματα της γυναίκας είναι άλλο θέμα:

• Δικαίωμα στην αντίσταση στην κλειτοριδεκτομή στις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής ακόμα και σήμερα…;

• Δικαίωμα στην επιβίωση, μετά το βιασμό των γυναικών σε χώρες υποανάπτυκτες και όχι στη θανατική ποινή του θύματος;

• Δικαίωμα στην ισότιμη εργασία;

• Δικαίωμα στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι;

• Δικαίωμα στην αντίδραση, όταν γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης ή ψυχολογικής κακοποίησης σε κάθε επίπεδο;

• Δικαίωμα να μην τρώει το...ξύλο της χρονιάς της κάθε φορά που ένας άκυρος της επιδεικνύει την πυγμή του, επειδή απλώς η σωματική του διάπλαση του το επιτρέπει;

• Δικαίωμα να υψώνει φωνή και να της αναγνωρίζεται το δικαίωμα να τα μαζεύει και να φεύγει, όταν ακόμα και η φαλλοκρατικής αντίληψης οικογένειά της επιμένει να σκύψει το κεφάλι και να συνεχίσει να υφίσταται τον κατ’έξακολουθησιν ξυλοδαρμό από τον ψευτόμαγκα που παντρεύτηκε;

• Δικαίωμα να αποφασίζει μόνη της για τη ζωή της και τις επιλογές της;

• Δικαίωμα στη γυναικεία επιχειρηματικότητα; (λες και η γυναίκα επιχειρηματίας δε θα έχει τις ίδιες φορολογικές υποχρεώσεις με έναν άντρα επιχειρηματία. Η’ μήπως σας έτυχε να αποφάσισε μια γυναίκα να υλοποιήσει μια επιχειρηματική της ιδέα και την απέκλεισαν λόγω φύλου;)

• Δικαίωμα να πάρει την άδεια από το σύζυγο-αφέντη να βγει το βράδυ μόνη, ασυνόδευτη και μόνο με τις φίλες της; (μόνο απόψε, όμως, μην παίρνουμε και θάρρος…)

• Δικαίωμα να βγει απόψε έξω να τα "σπάσει" στα μπαράκια και τα μπουζούκια, με γυναικοπαρέα, σα να τις είχαν μαντρωμένες και σήμερα αποτινάσσουν το ζυγό;

• Δικαίωμα να κλείσουν (και πάλι μόνο για σήμερα!) ραντεβού σε spa, μανικιούρ πεντικιούρ, λες και όλες τις υπόλοιπες ημέρες απαγορεύεται να τους αρέσει να τις χαϊδεύουν;

• Δικαίωμα στο να λάβουν ένα μπουκέτο λουλούδια, επειδή απλώς τα χρωμοσώματά τους στην εμβρυακή τους ηλικία αποφάσισαν–για γονιδιακούς και μόνο λόγους-να είναι ΧΧ και όχι ΧΥ;

Δεν γκρινιάζω. Απλώς παρατηρώ. Και αν μη τι άλλο, δεν μπορείτε να μου χρεώσετε ότι όλες αυτές τις χαρούμενες γιορτούλες-παγκόσμιες ημέρες δεν τις αποδέχομαι στο βαθμό που τους αξίζει στο μυαλό μου, όπως η ημέρα των ερωτευμένων, που δε με ενοχλεί ο εορτασμός της ή η Γιορτή της Μητέρας, που τιμά τη μοναδική και ανεπανάληπτη σχέση μαμάς και παιδιού…

Αλλά εδώ μάλλον μπερδευόμαστε. Έχω διαβάσει και έχω δεχθεί από το πρωί πολλές ευχές για τη γυναικεία φύση μου. Πάντα καλοπροαίρετες και καλοδεχούμενες. Όμως, είναι καλύτερο να γνωρίζουμε τη σημασία της Παγκόσμιας ημέρας της Γυναίκας, ώστε να μην μπερδεύουμε τις γιορτές με τους αγώνες για επιβίωση και αξιοπρέπεια.

Ευχαριστώ πολύ για τις γλυκές ευχές σήμερα, όμως ευτυχώς δεν έχω να αγωνιστώ για κάτι, που–ατυχώς-μου επέβαλλε το φύλο μου.

Επειδή, πολύ απλά, γεννήθηκα σε τόπο, που δε λιθοβολούνται οι γυναίκες, μεγάλωσα από έναν πατέρα που έκανε τις κόρες του κάτι περισσότερο από "αντράκια", γαλουχήθηκα από μια μητέρα που είχε και εκείνη ως κορίτσι κάθε δικαίωμα στην εκπαίδευση, τις σπουδές, την εργασία, την καριέρα. Στις Πανελλαδικές, επίσης, είχα ίσα δικαιώματα με τους άρρενες συμμαθητές μου για την εισαγωγή μας στο Πανεπιστήμιο.

Στην εργασία, αγωνίστηκα και αγωνίζομαι, όσο και οι άντρες συνάδελφοί μου, δεν έπεσα θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης, με σκοπό να με...εξελίξουν επαγγελματικά ή όσες φορές θα μπορούσε να το έχω υποστεί ως τάση, αγνόησα τον...ενδιαφερόμενο.

Βγαίνω όποτε και με όποια παρέα επιλέγω, χωρίς να προσβάλλω κανέναν, σε οποιαδήποτε προσωπική κατάσταση και αν βρίσκομαι, αλλά κυρίως χωρίς να προσβάλλω εγώ τον εαυτό μου.

Δεν εφευρίσκω, λοιπόν, καμία ανάγκη μου, την οποία μου στερεί κάποιος άντρας και έτσι να έχω ανάγκη να υψώσω το λάβαρο της γυναικείας επανάστασης. Ευτυχώς.

Αλλά σέβομαι ότι, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης, οι γυναίκες στο Παρίσι ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα».

Καμαρώνω τις εργάτριες, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού, οι οποίες κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους και τελικά εκείνες οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτησή τους.

Μην μπερδεύουμε, λοιπόν, τις γυναικείες ορμόνες, με τους γυναικείους αγώνες για επιβίωση άλλοτε και τώρα…