Μπορεί τα παιδιά να μην είναι ώριμα με την κυριολεκτική έννοια του όρου, όμως υπάρχουν τομείς που βάζουν τα γυαλιά στους γονείς τους και στους υπόλοιπους ενηλίκους. Πάμε να δούμε πιο συγκεκριμένα:

• Τα παιδιά φημίζονται για τον αυθορμητισμό τους και ιδιαίτερα στο συναισθηματικό κομμάτι. Με απλά λόγια, ένα παιδί δε σκέφτεται δεύτερη φορά αν θα σας δείξει πόσο σας αγαπάει, ούτε αν νιώθει άσχημα για κάτι που βιώνει. Σε αντίθεση με τους ενηλίκους που είναι πιο συγκρατημένοι στις εκδηλώσεις τους.

• Προέκταση αυτού είναι ότι τα παιδιά συνήθως δεν ακούνε τους γονείς ή άλλους που προσπαθούν να τους συγκρατήσουν να μην κάνουν/πουν κάτι. Αυτό γενικά είναι κακό, όμως όχι πάντα.

• Τα παιδιά δεν έχουν το φόβο του αγνώστου, κάτι που τα κάνει κατά περιπτώσεις παράτολμα και πάντα με ακόρεστη επιθυμία να ανακαλύψουν τι ισχύει με οτιδήποτε κινήσει την περιέργειά τους. Οι μεγάλοι, με την πάροδο των χρόνων, μαθαίνουν να αποφεύγουν τις προκλήσεις και βολεύονται με μια πιο συμβατική καθημερινότητα.

• Τους αρέσει το παιχνίδι με τους φίλους τους και χωρίς να το επιδιώκουν ασκούνται σε τακτική βάση. Είτε είναι δραστηριότητες στο προαύλιο του σχολείου, είτε στην αλάνα, είτε ένα απλό κυνηγητό ή κρυφτό, το παιδί βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση. Σε αντίθεση με τους γονείς του που βρίσκουν διάφορες προφάσεις για να μην αφήσουν τη… θαλπωρή του καναπέ!

• Ζουν τα πάντα έντονα, στην ολότητά τους, χωρίς να σκέφτονται το μετά ή να λογαριάζουν τυχόν συνέπειες. Από την άλλη μεριά, οι γονείς λειτουργούν πιο ορθολογικά και συγκρατημένα, χάνοντας έτσι μοναδικές στιγμές.