Είναι γεγονός ότι οι αντιδράσεις των παιδιών έχουν συχνά το στοιχείο του απρόβλεπτου. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τα πείσματά τους, τα οποία χρήζουν αποκωδικοποίησης και αποτελεσματικής διαχείρισης από μέρους σας:

• Όσο έντονη κι αν είναι η επιθυμία σας, μην ανεβάσετε τους τόνους και αφήστε το παιδί να ηρεμήσει, προκειμένου να βγάλετε άκρη.

• Αντίστοιχα θα πρέπει να αποφύγετε και τη συζήτηση μαζί του μέχρι να επικρατήσει η ψυχραιμία. Όταν το έχει πιάσει το πείσμα, αδυνατεί να ακούσει και κυρίως να επεξεργαστεί όσα θέλετε να του πείτε.

• Μην παίρνετε προσωπικά τις αντιδράσεις του. Το πείσμα μπορεί να το έχει πιάσει για δεκάδες λόγους και σίγουρα σε αυτούς δε συγκαταλέγεστε εσείς, με την έννοια ότι δεν έχει στο μυαλό του να σας κοντράρει για κάποιο λόγο.

• Προσπαθήστε να αντιληφθείτε τι είναι αυτό ακριβώς που το πείσμωσε, έτσι ώστε να καταλήξετε στην καλύτερη δυνατή λύση. Και όχι μόνο αυτό, αφού και το παιδί με τη σειρά του θα εκτιμήσει δεόντως την ενασχόληση με τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

• Αν χρειαστεί να κάνετε πίσω βήματα προσωρινά, μόνο και μόνο για να εκτονωθεί η ένταση, κάντε το. Μια ακόμα λύση για την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού θα ήταν να αποσπάσετε την προσοχή του παιδιού με κάτι άλλο.

• Όταν το παιδί αντιδρά με πείσμα με μεγάλη συχνότητα, ίσως θα πρέπει να εξετάσετε τη γενικότερη δική σας στάση απέναντί του.

• Τέλος, ενθαρρύνετε το παιδί να μοιράζεται μαζί σας σκέψεις και συναισθήματα για να μη φτάνουν συνεχώς τα πράγματα στο απροχώρητο.