Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει κάποια μαμά να παραπονιέται ότι τα κάνει όλα μόνη της και ότι ο σύντροφός της δεν ασχολείται καθόλου με τα παιδιά; Κι όμως σε ένα σημαντικό ποσοστό είναι οι ίδιες οι μανούλες που, μάλλον άθελά τους, αποθαρρύνουν τους μπαμπάδες. Και ο λόγος; Μα γιατί τα κάνουν όλα λάθος!

Από την πρώτη στιγμή της γέννησης ενός μωρού η μαμά έχει τον κύριο λόγο για όλα, σε αντίθεση με τον μπαμπά που νιώθει κάπως αποκομμένος από αυτή τη μαγική σχέση που ενώνει τους δυο, ειδικά στην περίπτωση του αποκλειστικού θηλασμού. Κι όμως υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορεί να κάνει και για να ξεκουράσει την ταλαίπωρη μαμά και για να μπορέσει κι εκείνος να δεθεί με το μωρό, αλλά όλα φαίνεται να στραβώνουν σε μια μικρή λεπτομέρεια, ότι δεν τα κάνει όπως η μαμά!

Η οποία μαμά βλέποντας τα πράγματα να γίνονται με ένα διαφορετικό τρόπο από το δικό της, όχι απαραίτητα λανθασμένο, αλλά απλά διαφορετικό, επεμβαίνει, γκρινιάζει και τελικά αναγκάζει τον μπαμπά να παραιτηθεί από την προσπάθεια. Και αυτό συνεχίζεται καθώς το μωρό μεγαλώνει, αφού με τα χρόνια ανακαλύπτονται όλο και περισσότερα πράγματα που ο μπαμπάς τα κάνει «λάθος», και κάπως έτσι φτάνουμε στην μαμά που παραπονιέται ότι τα κάνει όλα μόνη της.

Μανούλες, μην είστε τόσο αυστηρές με τους μπαμπάδες! Δεν έχει σημασία αν ο μπαμπάς του βάζει πρώτα το παντελόνι και μετά την μπλούζα, αν το λούζει πρώτα και μετά το κάνει μπάνιο, αν του κόβει το τοστ σε τρίγωνα ενώ εσείς τα κάνετε όλα διαφορετικά. Σημασία έχει ότι είναι εκεί, ότι έχει την επιθυμία να κάνει μπάνιο, να ντύσει και να ταΐσει το παιδί του, με δυο λόγια να ασχοληθεί! Και αυτό μόνο θετικά έχει να δώσει στο παιδί. Ναι οι μπαμπάδες, δεν είναι μαμάδες, όμως αυτό δεν είναι κακό, είναι απλά υπέροχο!