Υπάρχουν κάποια πράγματα που μια μανούλα δεν πρόκειται να πει ούτε στο παιδί, αλλά ενδεχομένως ούτε και στο σύντροφό της. Όχι επειδή δεν πρέπει, αλλά κυρίως για να μη φορτίσει αρνητικά τα αγαπημένα της πρόσωπα…

«Έχω χάσει πολλές φορές τον ύπνο μου για το παιδί!»

Όσο ψύχραιμη και χαλαρή να θέλει να δείχνει σε κάποια πράγματα, είναι σίγουρο ότι η μανούλα έχει ξαγρυπνήσει άπειρα βράδια που το παιδί είναι άρρωστο ή περιμένει να γυρίσει σπίτι και για πόσους ακόμα λόγους.

«Προσεύχομαι συνέχεια για να το έχει καλά ο Θεός!»

Έχει ακούσει τόσα να γίνονται, βάζει με το μυαλό της πόσα ακόμα και νιώθει ανήμπορη να προστατέψει το παιδί της από τα πάντα. Άρα λοιπόν ζητάει άνωθεν βοήθεια για τη σωματική και ψυχική υγεία του μικρού της.

«Έχω ανάγκη για ύπνο/ψυγαχωγία!»

Από την πρώτη μέρα που έρχεται το παιδί της στη ζωή, είναι η πρώτη της προτεραιότητα στα πάντα. Ζει και αναπνέει για να ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες του παιδιού, αφήνοντας στην άκρη τις δικές της. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είναι σχεδόν πάντα πολύ κουρασμένη, να μην μπορεί να βρει χρόνο για τη δική της ψυχαγωγία και άλλα παρόμοια.

«Νιώθω ότι δεν τα κάνω όλα σωστά!»

Είναι τόσο μεγάλη η επιθυμία της να μεγαλώσει σωστά το παιδί, να του παρέχει πάντοτε όσα έχει ανάγκη η ψυχή του, που ποτέ δε θα νιώσει ικανοποιημένη από τον εαυτό της, ακόμα κι αν τα αποτελέσματα της σωστής ανατροφής είναι ορατά. Αυτό από τη μια δεν είναι κακό γιατί δεν εφησυχάζει, από την άλλη όμως έχει μονίμως το αίσθημα του ανικανοποίητου για τον εαυτό της.