Σίγουρα δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε στα παιδιά μας μια ζωή όπως την ονειρευόμαστε. Μπορούμε ωστόσο να δώσουμε στα παιδιά μας τα εφόδια για να τα φέρουμε πιο κοντά στην επιτυχία και την ευτυχία. Αναρωτιέστε με ποιον τρόπο; Βοηθώντας τα να έχουν αυτοπεποίθηση.

Νομίζω πώς όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να είναι δυνατά, δυναμικά, ανεξάρτητα, με αποφασιστικότητα και σιγουριά. Όλοι οι γονείς θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά που να ξέρουν να διαχειρίζονται τις απογοητεύσεις και να εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους.

Όλοι δηλαδή θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν αυτοπεποίθηση. Και επειδή η αυτοπεποίθηση χτίζεται κυρίως κατά την παιδική ηλικία, καλό θα ήταν εμείς οι ίδοι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να την αποκτήσουν.

Αυτό που πρέπει λοιπόν να κάνουμε εμείς οι γονείς είναι:
 

Να μην βάζουμε ετικέτες στα παιδιά.
Είναι πολύ βασικό να μην χαρακτηρίζουμε κάπως το παιδί, αλλά τις πράξεις του. Το να πούμε στο παιδί "Είσαι κακό παιδί" δεν είναι σωστό. Αντ'αυτού καλό είναι να πούμε "Αυτό που έκανες δεν ήταν καλό". Με αυτόν τον τρόπο, αφ'ενός δεν χαρακτηρίζουμε το παιδί και αφ'ετέρου, χρησιμοποιούμε φράση που δεν περιέχει αρνητικό χαρακτηρισμό.


Να καλλιεργούμε εμείς οι ίδιοι την αυτοπεποίθηση στο παιδί.
Να χρησιμοποιούμε φράσεις όπως:
«Θα σ'αγαπώ ό,τι και αν γίνει"
"Η αγάπη μου για σένα δεν αλλάζει, ό,τι κι αν κάνεις»
«Είμαι πολύ υπερήφανη για σένα»
"Θα είμαι μαζί σου και στο πλευρό σου πάντα για να αντιμετωπίσουμε και αυτή τη δυσκολία"
"Πρέπει να προσπαθήσεις, ασχέτως αποτελέσματος"
«Αν θέλεις να κλάψεις, δεν είναι. Θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα»
«Δεν είναι κακό να φοβάσαι. Όλοι μας φοβόμαστε κάποια στιγμή. Και η μαμά και ο μπαμπάς»


Καλό είναι να μην κάνουμε συγκρίσεις με άλλα παιδιά, να μην απειλούμε τα παιδιά και να αποφεύγουμε φράσεις όπως:
"Είσαι χαζός/-ή"
"Αν δεν πεις το ποίημά σου/ αν δε γράψεις καλά στο τεστ, θα στενοχωρηθώ πολύ"
"Μην κλαις. Οι άνδρες δεν κλαίνε."
"Μην κάνεις έτσι. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι"


Να ενθαρρύνουμε το παιδί να τολμά να κάνει πράγματα και να τονώνουμε το εγώ του.
Ένας βαθμός ανεξαρτησίας είναι πάντα απαραίτητος. Αφήνουμε το παιδί να πάρει πρωτοβουλίες και δεν χρησιμοποιούμε φράσεις όπως: «Πρόσεχε! Θα πέσεις και θα χτυπήσεις». Ακόμα και τα χτυπήματα μέσα στο πρόγραμμα είναι.


Να εκφράζουμε την αγάπη μας στο παιδί, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με χάδια και φιλιά.


Να επιβραβεύουμε το παιδί για κάθε μικρή του επιτυχία. Είτε έμαθε να ντύνεται μόνο του, είτε έμαθε να δένει τα κορδόνια του, είτε ζωγράφισε κάτι όμορφο, καλό είναι να του λέμε μπράβο γιατί έτσι ανοίγουμε τον δρόμο στο παίδί για να κάνει και άλλα πράγματα.


Να καταλαβαίνουμε και να σεβόμαστε το γεγονός ότι κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα και τις δικές του ανάγκες, τις οποίες θα πρέπει να αγκαλιάζουμε. Αν το παιδί νιωθει την αγάπη μέσα στο σπίτι, θα είναι πιο ικανό να αντεπεξέλθει με μεγαλύτερη ευκολία στον έξω κόσμο. 


Να συζητάμε πολύ με το παιδί και να παραδεχόμαστε τους δικούς μας φόβους.


Και βέβαια μην ξεχνάτε τα 3 «Α» της αυτοπεποίθησης
Αγάπη, αποδοχή και ανακάλυψη της προσωπικότητας, των ταλέντων και των ενδιαφερόντων τους.
 


Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!