Κατάθλιψη, ψύχωση και απογαλακτισμός

Ο απογαλακτισμός δε θα έπρεπε να είναι επιλογή, όταν η μητέρα εμφανίσει ψυχικές διαταραχές, εκτός από την περίπτωση που το μωρό πραγματικά κινδυνεύει από τη μητέρα του. Σ’ αυτή την περίπτωση το μωρό πρέπει να απομακρυνθεί προσωρινά από τη μητέρα και το ιδανικό θα ήταν εκείνη να αντλεί το γάλα της, ούτως ώστε η γαλουχία να διατηρηθεί και το μωρό να θηλάσει, όταν η μητέρα αναρρώσει.

Εάν αποφασιστεί πλήρης απογαλακτισμός, στην επιβαρυμένη υγεία της μητέρας θα προστεθούν ο πόνος στο στήθος, οι ορμονικές αλλαγές του απογαλακτισμού και οι παρενέργειες των φαρμάκων που θα πάρει για να σταματήσει το γάλα της.

Όταν ο πρώτος πολύ δύσκολος καιρός για την οικογένεια περάσει και η βοήθεια φύγει από το σπίτι, το μωρό που δε θηλάζει είναι πιο δύσκολο στην ανατροφή του από ένα μωρό που θα θήλαζε. Η τεχνητή διατροφή κοστίζει, και η γονιμότητα επιστρέφει γρήγορα στη γυναίκα που απογαλάκτισε.

Ο θηλασμός ενδέχεται να είναι ο μοναδικός τρόπος επαφής της ψυχικά άρρωστης μητέρας με το παιδί της –έτσι κι αλλιώς δεν έχει διάθεση και ψυχικό σθένος να παίξει, να τραγουδήσει και να σχετιστεί με άλλο τρόπο μαζί του. Μπορεί επίσης να αισθανθεί απελπισία, επειδή χάθηκε η μοναδική έκφραση μητρότητας που την έκανε περήφανη ως τώρα.

Το παιδί, όσο πιο μικρό είναι όταν αποφασιστεί ο απογαλακτισμός, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να εμφανίσει αλλεργίες και λοιμώξεις, ακόμη και πολύ σοβαρές, που θα αυξήσουν και τον όγκο δουλειάς της μητέρας απέναντί του. Θα αισθανθεί ψυχικό πόνο από τον πρώιμο απογαλακτισμό. Ο πρώιμος απογαλακτισμός προκαλεί στα παιδιά διαταραχές στον άξονα υποθάλαμου-υπόφυσης-επινεφριδίων, που ρυθμίζουν όλες τις ορμόνες του σώματος και την ψυχική μας διάθεση.