Άδεια αγκαλιά

Το τραγικό γεγονός της απώλειας ενός παιδιού δυστυχώς συμβαίνει σε κάποιες οικογένειες. Στις δυτικές κοινωνίες, όπου οι γυναίκες γεννούν συνήθως σε προχωρημένη ηλικία λίγα παιδιά, η απώλεια της ζωής γενικότερα και ενός παιδιού ειδικότερα δεν αντιμετωπίζεται σαν μέρος της ζωής, αλλά σαν γεγονός που έπρεπε να έχει αποτραπεί μέσω της ιατρικής.

Όταν ο θάνατος έρχεται αναπάντεχα και δεν είναι το επακόλουθο ασθένειας, το σοκ και η άρνηση είναι ακόμη πιο έντονα στην αρχή, ενώ ο πόνος και οι τύψεις γίνονται αβάσταχτοι σε κάθε περίπτωση. Όταν η μητέρα που θηλάζει χάσει το παιδί της πρέπει, εκτός των άλλων, να ασχοληθεί και με το στήθος της που μπορεί να πονά και να τρέχει γάλα, θυμίζοντάς της πως το παιδί υπήρχε κι ήταν ως πριν από λίγο αληθινό.

Η μητέρα πρέπει να βγάλει γάλα μερικές φορές για να ανακουφιστεί και να πίνει φασκόμηλο όποτε διψά, αντί για νερό. Πρέπει να αντέχει την αίσθηση πληρότητας του στήθους και να μην αντλεί το γάλα της συστηματικά, για να μπορέσει να υποστραφεί η διαδικασία παραγωγής. Δε συνιστάται να δέσει το στήθος, να περιορίσει τη λήψη υγρών ή να πάρει χάπια για αναστολή της γαλουχίας.

Προς το παρόν δεν υπάρχουν στην Ελλάδα τράπεζες γάλακτος που να δέχονται γάλα δότριας, αλλά αν η μητέρα το επιθυμεί μπορεί να αντλεί για να δίνει το γάλα της στα μεγαλύτερα παιδιά της.