Η οστεομυελίτιδα είναι οίδημα ή φλεγμονή του οστού. Συνήθως, τα παιδιά εμφανίζουν οστεομυελίτιδα ως συνέπεια μιας βακτηριακής λοίμωξης που εισέρχεται από το αίμα στα οστά. Επίσης, η οστεομυελίτιδα μπορεί να είναι συνέπεια τραυματισμού ή χειρουργικής επέμβασης. Ορισμένες φορές προκύπτει από μόλυνση των μαλακών ιστών, η οποία εντοπίζεται κοντά στο οστό.

Συνήθως πλήττονται τα μακριά οστά των άνω και κάτω άκρων, αν και είναι δυνατόν να μολυνθεί οποιοδήποτε οστό. Η σηπτική αρθρίτιδα είναι μια βακτηριακή λοίμωξη των αρθρώσεων, συνηθέστερα του ισχίου. Τα βακτήρια εισέρχονται σε μια άρθρωση, αφού έχουν εισέλθει πρώτα στο αίμα. Επίσης, μπορεί να προσβάλουν την άρθρωση μέσω μιας λύσης της συνέχειας του δέρματος. Στα παιδιά, η μόλυνση των οστών και των αρθρώσεων προκαλείται συνήθως από τον χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο, το στρεπτόκοκκο της ομάδας Α και τον Streptococcus pneumoniae.

Πώς εκδηλώνονται αυτές οι λοιμώξεις;

Τα παιδιά με οστεομυελίτιδα ή σηπτική αρθρίτιδα συνήθως έχουν πυρετό. Η περιοχή πάνω από το προσβεβλημένο οστό ή την άρθρωση μπορεί να είναι επώδυνη, να έχει οίδημα και να είναι θερμή. Το προσβεβλημένο άκρο παρουσιάζει μειωμένη κινητικότητα. Το παιδί μπορεί να κουτσαίνει ή να αρνείται να περπατήσει.

Όταν η μόλυνση εισέρχεται στο αίμα, το παιδί μπορεί να φαίνεται βαριά άρρωστο. Για τη διάγνωση της οστεομυελίτιδας και της σηπτικής αρθρίτιδας διεξάγονται αρκετές εξετάσεις. Στην καλλιέργεια αίματος ανιχνεύεται η παρουσία βακτηρίων στο αίμα. Άλλες εξετάσεις αίματος ανιχνεύουν τις έμμεσες ενδείξεις της μόλυνσης, όπως οι τιμές των λευκών αιμοσφαιρίων ή τα υψηλά επίπεδα των δεικτών φλεγμονής (ειδικά την τιμή ταχύτητας καθίζησης ή την αντιδρώσα πρωτεΐνη C).

Η ακτινογραφία της προσβεβλημένης περιοχής συμβάλλει στη διάγνωση της οστεομυελίτιδας, αλλά ενδέχεται να περάσουν 2 εβδομάδες μέχρις ότου είναι ορατές οι αλλαγές εξαιτίας της νόσου. Το υπερηχογράφημα, καθώς και η αξονική και μαγνητική τομογραφία, μπορούν επίσης να βοηθήσουν.

Το σπινθηρογράφημα οστών (bone scan) είναι άλλη μια εξέταση που μπορεί να συμβάλει στη διάγνωση των οστικών λοιμώξεων. Σε αυτή την εξέταση, μια ουσία χύνεται στο αίμα μέσω ενός καθετήρα που εισάγεται σε μια φλέβα. Η ουσία κατευθύνεται στη μολυσμένη ή φλεγμονώδη περιοχή, αποκαλύπτοντας την εικόνα της κατάστασης. Συχνά απαιτείται δειγματοληψία από το οστό ή το υγρό της άρθρωσης, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η μόλυνση και να αποφασιστεί η χορήγηση του κατάλληλου αντιβιοτικού.

Πώς αντιμετωπίζονται;

Η βακτηριακή οστεομυελίτιδα αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά. Σε πολλά παιδιά κρίνεται αναγκαία η ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών, προκειμένου να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η λοίμωξη. Όταν το παιδί είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει κανονικά το προσβεβλημένο άκρο, τα αντιβιοτικά μπορούν να λαμβάνονται από το στόμα.

Η θεραπεία έχει μεγαλύτερη διάρκεια σε σχέση με αυτή που απαιτείται για άλλες λοιμώξεις και, συνήθως, διαρκεί αρκετές εβδομάδες. Η σηπτική αρθρίτιδα ενδέχεται να απαιτεί, εκτός από θεραπεία με αντιβιοτικά, και χειρουργική επέμβαση. Επειδή το μολυσμένο υγρό μπορεί να καταστρέψει το εσωτερικό τμήμα της άρθρωσης προκαλώντας μακροπρόθεσμα προβλήματα, ο χειρουργός ίσως θα πρέπει να αφαιρέσει το υγρό και να καθαρίσει την άρθρωση.

Όπως και στην περίπτωση της οστεομυελίτιδας, η θεραπεία με αντιβιοτικά συνήθως διαρκεί αρκετές εβδομάδες.