Κάποιοι γονείς θεωρούν σωστό να βάζουν στη μέση το παιδί στις μεταξύ τους εντάσεις ή προσπαθούν να το πάρουν γενικά με το μέρος τους έναντι του άλλου γονιού. Μια στάση παντελώς καταστροφική για την ψυχοσύνθεση του παιδιού... 

Κατά πρώτον, είναι τελείως λάθος και άκομψο να εμπλέκετε με οποιονδήποτε τρόπο το παιδί στις μεταξύ σας εντάσεις και διαφωνίες.

Πρέπει να μείνει τελείως έξω από όλο αυτό, ιδανικά μάλιστα να μην τσακώνεστε καν μπροστά του και φυσικά σε καμία περίπτωση να μην του ζητάτε να κάνει το...διαιτητή ή να το ενημερώνετε τι ακριβώς έχει συμβεί μεταξύ σας για να σας συμπονέσει.

Κάντε σαφές στο μυαλό σας ότι το παιδί αγαπάει και τους δυο γονείς του το ίδιο ακριβώς, ακόμα και στην περίπτωση που προκύψει διαζύγιο, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δε θα «δηλητηριάσετε« την ψυχούλα του με αρνητική κριτική για τον άλλο γονιό.

Το παιδί μπερδεύεται, στενοχωριέται και νιώθει άβολα και άσχημα όταν καλείται να επιλέξει για οποιονδήποτε λόγο και με οποιονδήποτε τρόπο έναν από τους δυο γονείς του.

Μην του κάνετε κάτι τέτοιο μόνο και μόνο για να δώσετε τροφή στον εγωισμό σας!

Αμηχανία νιώθει επίσης τη στιγμή του μεγάλου αυτού διλήμματος, αφού δεν ξέρει τι περιμένετε από εκείνο να απαντήσει και τι επιπτώσεις θα έχει η απάντησή του στην από εκεί και πέρα αντιμετώπισή του. Πόσο μάλλον όταν απαντάει ότι σας αγαπάει το ίδιο και εσείς επιμένετε να κάνει διαχωρισμό.

Τέλος, αισθάνεται πολύ άσχημα όταν αναγκαστεί να δείξει την προτίμησή του υπέρ του ενός ή του άλλου και δει την απογοήτευση στο πρόσωπο εκείνου που δήθεν αγαπάει λιγότερο.