Επιχείλιος έρπης: εμφάνιση και αντιμετώπιση


Η μόλυνση από τον ιό του απλού έρπητα τύπου 1 είναι πολύ συνήθης. Εκτιμάται ότι πάνω από το 90% των ενηλίκων έχουν προσβληθεί από επιχείλιο έρπητα. Συχνά, η μόλυνση αρχίζει στην παιδική ηλικία, μέσω της επαφής με στοματικές εκκρίσεις ή ανοιχτές αλλοιώσεις ενός μολυσμένου ατόμου. Τα παιδιά εμφανίζουν φλύκταινες στα χείλη.

Το πρώτο επεισόδιο μπορεί να συνδεθεί με πυρετό και παρόμοιες φλύκταινες στα ούλα και στη γλώσσα. Μπορεί να προσβληθούν και άλλες περιοχές, όπως τα μάτια και άλλα σημεία του δέρματος ή των δαχτύλων (ερπητική παρωνυχία). Τα περισσότερα παιδιά δεν αισθάνονται γενική αδιαθεσία, ενώ η μόλυνση υποχωρεί με ή χωρίς θεραπεία. Ωστόσο, ο οργανισμός των νεογέννητων, των παιδιών με κατασταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα ή ανοσοανεπάρκειες και των παιδιών με έκζεμα δεν είναι σε θέση να καταπολεμήσει τη μόλυνση. Αυτά τα παιδιά μπορεί να αρρωστήσουν βαριά.

Πώς εκδηλώνεται ο επιχείλιος έρπης;

Οι κλασικές αλλοιώσεις του έρπητα αποτελούνται από συγκεντρωμένες φυσαλίδες που σχηματίζονται σε ερυθρό φόντο. Οι στοματικές άφθες είναι επίπεδα, λευκά έλκη που περιβάλλονται από έναν ερυθρό δακτύλιο. Ενίοτε, η μόλυνση μπορεί να προκαλέσει αξιοσημείωτο οίδημα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την ερπητική παρωνυχία.

Η διάταση των ιστών από το οίδημα προκαλεί έντονο πόνο. Οι ερπητικές αλλοιώσεις υποχωρούν με το σχηματισμό εφελκίδας, που απολεπίζεται χωρίς μακροπρόθεσμο σχηματισμό ουλών.

Πώς αντιμετωπίζεται ο επιχείλιος έρπης;

Οι περισσότερες μολύνσεις χωρίς επιπλοκές, ειδικά όσες πλήττουν τα χείλη, δεν χρήζουν θεραπείας. Τα τοπικά αντιικά σκευάσματα συνήθως δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, εκτός και αν αρχίσετε τη θεραπεία με τις πρώτες ενδείξεις της μόλυνσης. Η αντιική φαρμακοθεραπεία επιβάλλεται για τα παιδιά στα οποία η νόσος εκδηλώνεται σε πολλά σημεία του σώματος, στα νεογέννητα και στα παιδιά με κατασταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα ή ανοσοανεπάρκειες.

Το παιδί με επιχείλιο έρπητα μπορεί να αρνείται να φάει εξαιτίας του πόνου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το παιδί πρέπει να εισαχθεί στο νοσοκομείο για έλεγχο του πόνου και χορήγηση υγρών, ώστε να αποτραπεί η αφυδάτωση. Ο υποτροπιασμός είναι πολύ συνήθης, αφού ο ιός παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση στις απολήξεις των νεύρων και περιέρχεται σε έξαρση κατά περιόδους. Είναι γνωστό ότι τα κρυολογήματα, ο πυρετός και η υπέρμετρη έκθεση στον ήλιο ενεργοποιούν τον ιό και συνεπώς πυροδοτούν την επανεμφάνιση των φλυκταινών και των εξελκώσεων.

Ένα άλλο είδος ερπητοϊού (HSV2) προκαλεί τον έρπητα των γεννητικών οργάνων. Στα παιδιά, ο έρπης των γεννητικών οργάνων HSV2 εγείρει υποψίες για σεξουαλική κακοποίηση. Εξαίρεση αποτελούν τα βρέφη των οποίων η μητέρα έχει ιστορικό έρπητα ή ενεργή μόλυνση από έρπητα κατά τον τοκετό.