Ποιος είπε ότι τα παιδιά δεν έχουν άγχος; Επειδή ακριβώς και το δικό τους μυαλουδάκι βασανίζεται από διάφορα, είναι ανάγκη να τα βοηθήσετε να δουν τα πράγματα με άλλο μάτι...  

Μπορεί τα παιδιά να μην αγχώνονται για θέματα...ζωής ή θανάτου, όμως αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να δείξετε αδιαφορία ή τάση υποτίμησης στα προβλήματά του.

Προσπαθήστε να αντιληφθείτε τι τους έχει δημιουργήσει αναστάτωση για να μπορέσετε να τα βοηθήσετε με την εμπειρία σας στη διαχείριση.

Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, τόσο πιο εύκολο θα είναι για το παιδί να διαχειριστεί και τελικά να απαλλαγεί από αυτό που το αγχώνει.

Αντίθετα, όσο μένει «πελαγωμένο», χωρίς διεξόδους, τόσο θα δυσκολευτεί να νιώσει καλύτερα.

Κάντε το παιδί να νιώσει ότι είσαστε δίπλα του και δεν καλείται να τα βγάλει πέρα μόνο του. Μην το πιέσετε να μοιραστεί μαζί σας όσα το αγχώνουν, ούτε βέβαια να του παρέχετε βοήθεια αν δε βλέπετε να την επιζητεί με τον τρόπο του.

Όλα χρειάζονται, όμως πρέπει να γίνουν την κατάλληλη χρονική συγκυρία. Όπως προαναφέραμε, το πρώτιστο είναι να κάνει σαφές στο μυαλουδάκι του ότι είσαστε το στήριγμά του.

Σε μια έντονα στρεσογόνα περίοδο για το παιδί σας, οργανώστε με τέτοιο τρόπο το καθημερινό του πρόγραμμα ώστε να υπάρχει ο απαιτούμενος ελεύθερος χρόνος να αποσυμπιέζεται με δραστηριότητες που το ευχαριστούν ή το ηρεμούν.

Τέλος, όσο και ανήσυχοι να είσαστε έτσι που βλέπετε το παιδί σας, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το εξωτερικεύσετε ή να του το μεταδώσετε.

Κρατήστε το μακριά από όλο αυτό και επικεντρωθείτε μόνο στο πώς θα το βοηθήσετε να διαχειριστεί το άγχος του.