Τα χρήματα είναι μέσο επιβίωσης και μόνο όταν υπάρχει η δυνατότητα κάνουμε το κάτι παραπάνω. Αυτή είναι η λογική που πρέπει να διδαχθεί το παιδί σταδιακά από μικρή ηλικία με κάποιους απλούς τρόπους. Πάμε να τους δούμε…

• Το πρώτο είναι να διδαχθεί από μικρή ηλικία την αξία της αποταμίευσης, με τη χρήση του κουμπαρά. Εκεί θα βάζει πάντοτε το χαρτζιλίκι του, ενώ θα έχει προηγηθεί μεταξύ σας συνεννόηση ότι θα τον σπάσετε μόνο για σοβαρό λόγο. Ταυτόχρονα όμως, ξεκαθαρίστε στο παιδί να μην περιμένει να συμβεί κάτι τέτοιο σύντομα αλλά-εκτός απροόπτου-μετά από χρόνια.

• Κάτι που μπορεί να φαντάζει αυτονόητο στη δική σας συνείδηση, αλλά δεν είναι για το παιδί, είναι πως όλα τα προϊόντα στα διάφορα καταστήματα έχουν αξία η οποία αποτυπώνεται με χρήματα. Πρέπει λοιπόν να καταλάβει ότι τα προϊόντα κοστίζουν, άρα αγοράζουμε μόνο όσα έχουμε πραγματικά χρειαζόμαστε, με προσανατολισμό να μένουν λίγα χρήματα στην άκρη κάθε μήνα για ώρα ανάγκης.

• Όποτε πάτε μαζί με το παιδί για ψώνια, βρείτε παραδείγματα να του δείξετε για να καταλάβει ότι δεν αγοράζουμε ένα προϊόν με βάση το πόσο εντυπωσιακή συσκευασία έχει, ανεξαρτήτως πόσο κάνει. Αντιθέτως, παίρνουμε κάτι που μπορεί να είναι λιγότερο θελκτικό εξωτερικά, όμως άκρως χρηστικό και σε νορμάλ τιμή.

• Επίσης, κάθε φορά να ενημερώνετε το παιδί ότι πηγαίνετε να κάνετε στοχευμένες αγορές προϊόντων που λείπουν από το σπίτι, βάζοντας έτσι φρένο στις βλέψεις του να… σηκώσει τα ράφια! Εκτός από την απευθείας ενημέρωσή του, ακόμα και να σας βλέπει να ψωνίζετε με μια λίστα στο χέρι, περνάει ένα πρώτο μήνυμα προγραμματισμού εξόδων.

• Ξεκαθαρίστε στο παιδί ότι δε θα του στερήσετε ποτέ πράγματα που πραγματικά έχει ανάγκη, όμως δε θα πρέπει να θεωρεί αυτονόητο ότι μπορεί να του αγοράζετε οτιδήποτε επιθυμεί. Να μη θεωρεί δηλαδή ότι τα χρήματά σας είναι ανεξάντλητα και ότι τα βγάζετε με πολύ κόπο, ιδιαίτερα αυτά τα δύσκολα χρόνια.