Είναι ένα κλασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες και αφορά παιδιά όλων των ηλικιών. Το θέμα όμως είναι να διδαχθούν από νωρίς ότι οι γονείς δεν είναι σάκος του μποξ για να εκτονώνονται πάνω τους:

• Αν το παιδί νιώσει ότι δεν του δίνετε σημασία ή δεν το επιβραβεύετε όταν κάθεται ήρεμο, είναι σίγουρο ότι θα επιδιώξει να προκαλέσει αναστάτωση μήπως και σας κινήσει το ενδιαφέρον. Αναστάτωση η οποία ενίοτε φτάνει στα όρια της επιθετικότητας απέναντί σας!

• Από εκεί και πέρα, το παιδί ξεσπάει στους ανθρώπους με τους οποίους νιώθει οικειότητα και αγαπάει περισσότερο. Υπάρχουν φορές που βαριέται να είναι πάντα καλό παιδί μπροστά σε τρίτους και όταν βρεθεί μόνο του μαζί σας σπίτι, απλά εκτονώνεται.

• Εντοπίστε σε ποιες περιπτώσεις εκδηλώνει επιθετικότητα απέναντί σας και προσπαθήστε να εξαλείψετε τις αιτίες που την προκαλούν. Εκτός κι αν είναι σχεδόν μόνιμη κατάσταση, οπότε εκεί χρειάζεται εντατική προσπάθεια για να αλλάξει νοοτροπία.

• Φροντίστε να του δώσετε να καταλάβει πώς νιώθετε όταν σας συμπεριφέρεται τόσο άσχημα. Διαλέξτε το σωστό τρόπο να το εκφράσετε, αφού το ζητούμενο είναι να κατανοήσει το αποτέλεσμα των πράξεών του και όχι να νιώσει τύψεις ή ενοχές.

• Είναι χρήσιμο κάποιες φορές να το αφήνετε να είναι επιθετικό, όμως το πιο σπουδαίο είναι να βάλετε όρια στην ασυδοσία και να διδαχθεί από μικρή ηλικία την έννοια της αυτοπειθαρχίας.