Αναγκαία για το παιδί η ταύτιση με τον πατέρα
Γράφει η Σοφία Αντύπα - Ψυχολόγος/ Ψυχοθεραπεύτρια Η απουσία του πατέρα στη σημερινή οικογένεια και οχι μόνο, είναι φαινόμενο αρκετά συχνό για πολλούς λόγους, είτε επειδή ο πατέρας απουσιάζει όλη την ημέρα στην εργασια του ή έχει φύγει απο το σπίτι λόγω χωρισμού.
Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; ...Και κατά πόσο διαφέρει αν το παιδί, που μένει πίσω, είναι αγόρι ή κορίτσι;
Οι δυναμικές κάθε οικογένειας βέβαια διαφέρουν και είναι ξεχωριστές σε κάθε περίπτωση. Αυτό, όμως, που σίγουρα δεν διαφέρει είναι η ανάγκη του παιδιού για την αγάπη, προσοχή και αποδοχή απο τον πατέρα του.
Παλαιότερα, ο ρόλος της μητέρας θεωρείτο πιο σημαντικός, αφου, κυριως τους πρώτους μήνες της ζωής ενός βρέφους, είναι πιο ζωτικός. Ομως, ο ρόλος του πατέρα πλέον αναγνωρίζεται ως εξίσου σημαντικός για τη σωστή ανάπτυξη και συμπεριφορα ενός παιδιού. Ιδιαίτερα όσον αφορά το πρότυπο του άντρα και της κοινωνίας, που ο ίδιος αντιπροσωπεύει. Είναι εκεινος, που παρέχει στα παιδιά την πολύ σημαντική αίσθηση ασφάλειας... Αυτός που θα μάθει στο παιδί κάθε φύλου, τους κανόνες και τα όρια, που θέτει η κοινωνία και πώς να συμπεριφέρεται μεσα σε αυτή... Αυτός που θα μάθει στο αγόρι να σέβεται τους άλλους, που θα το μυήσει στον αθλητισμό, που θα του μάθει τους ηθικούς κανόνες, και θα το κατευθύνει στη ζωή του.
Οι άντρες, που το επιθυμούν, βρίσκουν και χρειάζεται να βρίσκουν τον τρόπο, ώστε να συμμετέχουν ενεργά στη ζωή των παιδιών τους, με αγάπη και υποστήριξη.
Ιδιαίτερα όσον αφορά τα αγόρια, η ανάγκη τους για τον πατέρα τους και η ταύτιση με το αντρικό φίλο είναι απαραίτητη. Τα αγόρια, που είτε είναι απόμακρα, είτε εκφράζουν επιθετικότητα, είναι συνήθως λόγω της μεγάλης απουσίας του πατέρα.
Και, όταν μιλάω για απουσία, δεν εννοώ απαραιτήτως τη φυσικη απουσία, αλλά κατά πόσον ο πατερας συμμετέχει ενεργά στη ζωή του παιδιού. Διότι υπάρχουν και πολλοί πατεράδες, που είναι μέν παρόντες σωματικά, αλλά τελικά είναι απόντες! Βρίσκονται κοντα στα παιδιά τους, αλλά ούτε παίζουν μαζί τους, ούτε τα παρακινούν σε δραστηριότητες και πολλές φορές, ούτε συζητούν μαζί τους.
Οι μπαμπάδες, που απουσιάζουν πολλές ωρες, χρειάζεται να παρέχουν στα παιδιά τρία πολύ σημαντικά πράγματα: πειθαρχία, ποιοτικό χρόνο, και συνοχή. Διότι η απουσία τους συνδέεται με δυσκολία στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, αποτυχία στην σχολική και ακαδημαϊκή τους απόδοση, συναισθηματικό κενό, χρήση ουσιών, επιθετική συμπεριφορά στα αγόρια και ανεπιθυμητές εγκυμοσύνες στα κορίτσια.
Ο πατέρας αποτελεί το πρότυπο της ανδρικής συμπεριφοράς και για τα αγόρια και για τα κορίτσια.
Αυτό σημαίνει πως όταν το αγόρι αρχίσει να ανεξαρτοποιείται και να απομακρύνεται απο τη μητέρα, χρειάζεται τον πατέρα, για να ταυτιστεί, και ενδεχομένως να μιμηθεί τη συμπεριφορά του (περίπου στα 3 με 4 χρόνια του).
Το κορίτσι, παρ'όλο που παραμένει σε ταύτιση με τη μητέρα, χρειάζεται τον πατέρα ως ηθικό πρότυπο, αλλά και πρότυπο άνδρα που θα έχει μεγαλώνοντας, ώστε να καταφέρει να διαμορφώσει υγιείς σχέσεις με το άλλο φύλο.
Ο ρόλος του πατέρα είναι σημαντικός απο τη γέννηση του παιδιού!
Τα παιδιά, που μεγαλώνουν με έναν πατέρα, που συμμετέχει στη ζωή τους με παιχνίδι και που τους αφιερώνει χρόνο, είναι παιδιά που νιώθουν συναισθηματική ασφάλεια και σιγουριά, που, μεγαλώνοντας, τα βοηθά στην καλύτερη κοινωνική προσαρμογή, αλλά και στις σχολικές επιδόσεις. Οι έρευνες δείχνουν πως η ενεργή συμμετοχή και φροντίδα των μπαμπάδων συνδέεται με καλύτερες λεκτικές δεξιότητες στα παιδιά, καλύτερη νοητική λειτουργία και ακαδημαική επίδοση στην εφηβεία.
Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά σημαντικό ο πατέρας, όσο δύσκολη και αν είναι η κατάσταση στο σπίτι ή στη δουλειά, να προσπαθεί να είναι “παρών” στη ζωή των παιδιών του με συνοχή. Το να είναι παρών, βέβαια, δεν σημαίνει να περνάει ατελείωτες ώρες με το παιδί. Αντιθέτως, να του διαθέτει κάποια ώρα την ημέρα ή ώρες μεσα στην εβδομάδα ή ένα Σαββατοκύριακο, κατα τη διάρκεια του οποίου θα βρίσκεται μαζί του και μόνο! Αυτή είναι η πιο σημαντική δουλειά του!
Σοφία Αντύπα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
δ/νση: Γρ. Ξενοπούλου 7
Ν. Ψυχικό
Τηλ: 6944560780