Κάνοντας κριτική... στο παιδί σας

Σήμερα είπα να καταπιαστώ με ένα θέμα που έχει μεγάλη σημασία στην ανατροφή των παιδιών μας.

Από πολύ νωρίς όλοι οι γονείς προσπαθούν να δείξουν στα παιδιά τους τι είναι σωστό και τι όχι. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποφύγει κανείς αυτό το στάδιο, όπου πρέπει να τους δείξουμε κάποια βασικά πράγματα που αφορούν την ασφάλεια τους, την υγεία τους, αλλά και την εν γένει συμπεριφορά τους. Το λάθος που ομολογώ πως έχω κάνει και εγώ είναι να συμπεριλάβεις στις συμβουλές σου αλλά και σε ό,τι απευθύνεις στο παιδί σου κάποιου είδους κριτική. Για το πώς κάνει κάποια πράγματα, ή για αυτά που δεν θα έπρεπε να κάνει. Στα πρώτα χρόνια έτσι και αλλιώς είναι πάρα πολύ δύσκολο να κατανοήσουν δύσκολες έννοιες. Και η κριτική είναι πολύ δύσκολη έννοια για τα παιδιά. Συνήθως δεν τα ενδιαφέρουν οι συνέπειες των πράξεων, αλλά μόνο οι πράξεις τους, αυτές καθαυτές.

Για ό,τι λέμε στα παιδιά μας θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως η αγάπη πρέπει να είναι ο οδηγός μας και όχι η προσπάθεια μας να μεγαλώσουμε ένα τέλειο παιδί. Κάνοντας κριτική σε ό,τι κάνει το γεμίζουμε ανασφάλειες. Του δείχνουμε ότι δεν το εμπιστευόμαστε, κάτι που έχει τεράστια ανάγκη να νιώσει καθώς μεγαλώνει. Τα παιδιά, που μεγαλώνουν σε περιβάλλον που τους ασκήθηκε έντονη κριτική από τους γονείς τους θα μεγαλώσουν χωρίς να μπορούν να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στην εποικοδομητική και την κακόβουλη κριτική.

Όλοι μας χρειαζόμαστε κριτική, γιατί πολύ απλά κανείς μας δεν είναι τέλειος. Το θέμα είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αντιλαμβάνονται από νωρίς το είδος κάθε κριτικής. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στον τρόπο που το κάνουμε. Με το να τους κάνουμε άσκοπη και συνεχή κριτική, όχι μόνο τα φοβίζουμε, αλλά και τα οδηγούμε στο να κάνουν και τα ίδια από νωρίς κακόβουλη και συνεχή κριτική σε ό,τι συμβαίνει γύρω τους.

Ο σκοπός λοιπόν αυτών που λέμε στα παιδιά μας είναι να τους δείξουμε τις συνέπειες αυτών που κάνουν και όχι να τα «χαρακτηρίσουμε» με βάση το είδος των πράξεων.