Άγιος Βαλεντίνος, Άγιος Υάκινθος ή γιορτή του…αρκούδου;

Γράφει η Εύη Φραγκάκη

Σήμερα πολλοί θα βρουν ευκαιρία να γκρινιάξουν, κάποιοι θα στενοχωρηθούν που δεν τους σκέφτηκε το ταίρι τους, άλλοι θα χαρίσουν μονόπετρα και άλλοι θα γελούν κυνικά. 

Τελικά, όμως, τόσα χρόνια οι περισσότεροι από εμάς έχουμε περάσει από ολα αυτά τα στάδια. Του εφηβικού έρωτα: οπότε ο Αγιος Βαλεντίνος ήταν ο πρωταγωνιστής του μήνα για τις τρυφερές 16χρονες και τα ευαισθητούλικα-κατά βάθος-συνομήλικα αγοράκια/της πλήρους απαξίωσης: τύπου "αν με αγαπάς, να μου το δείχνεις κάθε μέρα ΟΛΟ το χρόνο, όχι μόνο σήμερα για το θεαθήναι"/της ειρωνείας: "σημερα γιορτάζουν τα λούτρινα και όλοι οι ανόητοι, που τα κουβαλούν στο έτερον ήμισυ και γίνονται ρεζιλι"/ίσως και της άποψης "θέλεις να γίνεις γυναίκα μου" με σαμπάνια και ακριβό δείπνο και με ένα βελουδινο κουτακι με δαχτυλίδι αρραβώνων…

Για εμένα, καταλυτική ήταν όμως μια εικόνα, όταν στη Γ΄ Γυμνασίου, είδα ένα συμμαθητή μου να κρατά δυο μπουμπουκάκια κατακόκκινα ρόδα και να περιμένει έξω από την πόρτα της τάξης μας. Απορήσαμε οι υπόλοιποι, καθώς γνωρίζαμε ότι ο Γιώργος δεν είχε κοπέλα, άλλοι συμμαθητές τον περιγελούσαν, αλλά εκείνος έδειχνε τόσο πολύ ήρεμος για αυτό, που είχε σκοπό να κάνει… Πραγματικά, έπειτα από ελάχιστα λεπτά, έφθασε η αγαπημένη σε όλους τους συμμαθητές μας φιλόλογος έξω από την τάξη, η οποία και δέχθηκε μια όμορφη έκπληξη: ο 15χρονος Γιώργος είχε φροντίσει να της χαρίσει με ένα τεράστιο χαμόγελο και μια ειλικρινέστατη έκφραση αγάπης και ευγνωμοσύνης τα τριαντάφυλλα, λέγοντάς της "Χρόνια πολλά!". 

Όχι, δεν ήταν κρυφά ερωτευμένος μαζί της, ούτε ήθελε να εξασφαλίσει καλούς βαθμούς στα αρχαία ελληνικά. Ηθελε μόνο αυτό, να της δείξει πως τόσους μήνες από το Σεπτέμβριο έως εκείνη την ημέρα, που μας είχε ανεχθεί, μας είχε μάθει, μας είχε προσεγγίσει σα φίλη, σαν ψυχολόγος, σα δεύτερη μαμά, εκείνος-και τελικά όλοι μας- την ευχαριστούσε με την ελάχιστη ένδειξη αγάπης και όμως με τόση αλήθεια μέσα της…

Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν είναι μόνο για τους ερωτευμένους. Ούτε να σας είναι αδιάφορος. Ούτε να καταξοδεύεστε, ούτε να αγχώνεστε, ούτε να νιώθετε μόνοι… Ο Άγιος Βαλεντίνος είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να σκάσετε ένα χαμόγελο παραπάνω στον άνθρωπό σας, στη μανούλα ή τον μπαμπά σας, στο παιδάκι σας, στους καλύτερους φίλους σας, σε όσους σας κάνουν να νιώθετε όμορφα. Κόψτε ένα λουλούδι, αν βρείτε στο διάβα σας, χαρίστε ένα σοκολατάκι στο συνάδελφό σας, που σας βοήθησε τις προάλλες, κατασκευάστε μια σαϊτα και εκτοξεύστε τη στον κολλητό σας… Μην περιπλέκετε ακομα και τα πιο χαριτωμένα. Εκμεταλλευθείτε τη γιορτη της "καρδούλας" και ανοίξτε μια χαραμάδα στη δική σας καρδούλα, για να πει κι αυτή κάτι.

Πριν χρόνια, ο 4χρονος-τότε-γιος μου έφερε στη μανούλα του (με τη βοήθεια του μπαμπά) ένα λουλουδάκι, που έκοψε από τον κήπο. Αφού με "απογείωσε" με τη γλύκα του, τον αγκάλιασα και του ζήτησα, αν ήθελε, να κάνει το ίδιο και με την αγαπημένη του δασκάλα στον παιδικό σταθμό. Επιστρέφοντας το μεσημέρι από το σχολείο, μου περιέγραφε πόσες αγκαλιές του είχε κάνει η νηπιαγωγός του και πόσο πιο πολύ την αγαπούσε από εκείνη την ημέρα! Ακριβως όπως στα '90s ο δικός μου συμμαθητής…

Ξαναθυμηθείτε πώς είναι να αγαπούν και μάθετε και τα μικρά σας. Δε μας έχουν μείνει πολλά πολύτιμα ακόμα…