Οι γονείς, στην προσπάθειά τους να προστατέψουν τα παιδιά τους και να τους παρέχουν όσο το δυνατόν περισσότερα, γίνονται υπερβολικοί, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνουν συνέπειες που δεν επιθυμούν. Για να δούμε μερικές περιπτώσεις:

Αρκετοί γονείς αγχώνονται και αγωνιούν υπερβολικά για το παιδί τους. Τους παρέχουν το «χρυσό κλουβί», προστατεύοντάς το από καταστάσεις όπως το να πέσει, να χτυπήσει, να φοβηθεί, να κάνει λάθη και το μετατρέπουν άθελά τους σε μαλθακό, άβουλο, γεμάτο φοβίες και χωρίς εμπειρίες παιδί.

Πολλοί γονείς είναι υπερβολικοί ακόμη και με την καθαριότητα του παιδιού. Παιδί είναι. Έχει περιέργεια. Θα θελήσει να αγγίξει το οτιδήποτε, να το γευτεί, να το μυρίσει, θα παίξει και τελικά θα λερωθεί. Μην κάνετε το παιδί σας μικροβιοφοβικό.

Οπωσδήποτε διδάξτε του για την καθαριότητα του σώματος, αλλά όχι σε σημείο που να φτάνετε στην υπερβολή.

Προσδοκίες… Άλλο ένα αγκάθι στη σχέση γονέα –παιδιού. Επιβάλλοντας και προσδοκώντας από το παιδί να πραγματοποιήσει δικά μας θέλω, όνειρα και ανάγκες που είναι πέρα από τις δυνατότητές του, τότε το παιδί νευριάζει, απογοητεύεται και αισθάνεται ενοχές που δεν κατάφερε να ευχαριστήσει τους γονείς του.

Αγαπήστε το παιδί γι’ αυτό που είναι και αφήστε το να γίνει αυτό που εκείνο θέλει και όχι αυτό που εσείς θα θέλατε.

Συνήθως, οι γονείς προσπαθούν να ωραιοποιήσουν την οικογένειά τους «ξεσπώντας» στο παιδί τους και το θέλουν αψεγάδιαστο, φρόνιμο, καθαρό, υπάκουο, άριστο μαθητή για να αρέσουν κυρίως στον έξω κόσμο.

Για παράδειγμα, κοινοποιώντας συνεχώς στον προσωπικό μας λογαριασμό στο facebook, instagram, κλπ στιγμιότυπα της καθημερινής μας ζωής, προσπαθούμε να φτιάξουμε μία εικόνα που να αρέσει στον κόσμο ανεξάρτητα αν αυτή μας ταιριάζει.

Αυτή η υπερβολική εμμονή στο να δείξουμε ότι περνάμε καλά και ότι είμαστε ευτυχισμένοι έχει αντίκτυπο και στο παιδί.

Δεν είναι σωστό να μεγαλώνουμε τα παιδιά μέσα σε μία γυάλα. Πρέπει να τα αφήνουμε ελεύθερα να κάνουν τις επιλογές τους και από τα λάθη τους να μάθουν. Πολλές φορές με τα πολλά ΜΗ και την καταπίεση, καταφέρνουμε ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.

Αφήστε τα παιδιά να ζήσουν τα παιδικά χρόνια ανέμελα και αθώα, όπως καλά γνωρίζουμε είναι τα καλύτερα χρόνια που δε θα ξαναέρθουν ποτέ.

*Το άρθρο συνυπογράφουν οι ψυχολόγοι του Κέντρου Συμβουλευτικής & Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», Γιάννης Ξηντάρας, Ράνια Λεμονή, Αγλαΐα Κρητικού, Χάρης Παλίδης και Μαντώ Κωνσταντουλάκη.

Πηγή: www.altsantiri.gr