Οι γονείς δεν μπορούν να βγάλουν στιγμή από το μυαλό τους το παιδί, κάτι απόλυτα λογικό. Σε γενικές γραμμές μάλιστα, έχουν συγκεκριμένους φόβους που «φωλιάζουν» στην ψυχή και το μυαλό τους και αφορούν εκείνο:

• Ο πρώτος φόβος αφορά την καταλληλότητά τους. Αναρωτιούνται δηλαδή αν είναι καλοί γονείς και αν προσφέρουν πραγματικά όσα έχει ανάγκη το παιδί. Επειδή δεν είναι κάτι άμεσα μετρήσιμο, δώστε τον καλύτερο εαυτό σας και ο χρόνος θα δώσει την απάντηση.

• Ο δεύτερος φόβος σχετίζεται με το πώς νιώθει το παιδί. Και το άγχος τους μεγαλώνει όταν είναι εσωστρεφές ή πολύ μικρό για να μπορεί να εκφραστεί λεκτικά.

• Ο τρίτος φόβος έχει να κάνει με τις σχολικές επιδόσεις του παιδιού. Όχι μόνο για τους βαθμούς που θα πάρει, αλλά για τη γενικότερη παρουσία και διαγωγή του στο σχολείο.

• Μεγάλο άγχος κυριεύει τους γονείς όταν το παιδί είναι άρρωστο, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο για μια μαμά να ξυπνάει ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να ελέγχει πώς είναι το παιδί.

• Τέλος, σε αναμμένα κάρβουνα κάθονται οι γονείς όταν είναι μακριά από το παιδί τους για οποιονδήποτε λόγο και δε γνωρίζουν ανά πάσα ώρα και στιγμή αν όλα είναι καλά. Είτε όταν είναι στη δουλειά και το παιδί είναι με τη γιαγιά ή την νταντά ή όταν έχει μεγαλώσει αρκετά και μένει σε άλλο σπίτι, οι γονείς προσπαθούν φιλότιμα να μη «εξορκίζουν» κακές σκέψεις.