Τι να κάνετε, αν πιπιλάει το δάκτυλο
Σε προηγούμενο άρθρο μας σας δώσαμε κάποια τρικ που μπορεί να σας βοηθήσουν, όταν αποφασίσετε να κόψετε την πιπίλα στο παιδί σας.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα δυσκολότερο task από αυτό της πιπίλας, που είναι το πιπίλισμα του δαχτύλου (συνήθως του αντίχειρα), που υιοθετούν κάποια παιδιά.
Κι ενώ την πιπίλα μπορείτε να τη… χάσετε (Πώς να κόψετε την πιπίλα), το δάκτυλο δεν μπορείτε να το… κόψετε!
Το πιπίλισμα του αντίχειρα σε μικρή ηλικία, 3-6 μηνών, εκλαμβάνεται από πολλές μαμάδες ως ένδειξη ότι το μικρό τouς δεν τρώει αρκετά.
Αυτό δεν είναι –τις περισσότερες φορές- αλήθεια, μια και το μωρό σας, αν ήταν πραγματικά πεινασμένο, δεν θα ικανοποιόταν μόνο από το πιπίλισμα του δαχτύλου του!
Εξάλλου, το πόσο ικανοποιητικά τρώει ένα μωρό μπορεί να το ελέγξει ο παιδίατρος από το αν παίρνει το βάρος που πρέπει, επομένως μην συγχέεται την τάση που έχουν για πιπίλισμα με το αν πεινάνε.
Το πιπίλισμα είναι μία συνήθεια, που απαντάται ακόμα και στα έμβρυα. Τα περισσότερα μωρά ηρεμούν, όταν πιπιλούν. Επομένως, οι γονείς των μωρών που ηρεμούν πιπιλώντας το ίδιο τους το δάχτυλο είναι κατά μία έννοια τυχεροί, μια και δεν αναζητούν μέσα στη νύχτα την πιπίλα, που τους έχει παραπέσει!
Μάλιστα, παρ'όλο που το πιπίλισμα της πιπίλας ή του δαχτύλου θεωρείται μία κακή συνήθεια, η πλειοψηφία των μωρών εγκαταλείπει τη συνήθεια χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Για να αποσπάσουμε το παιδί μας από το πιπίλισμα του δαχτύλου του, μπορούμε να προσπαθήσουμε να το αποσπάσουμε την προσοχή του, αντιπροτείνοντάς του κάποιο παιχνίδι, π.χ ένα μαλακό κουκλάκι, μία πετσετούλα ή μία κουβερτούλα. Κάτι, δηλαδή, που να μπορεί να το κρατάει στα χεράκια του, για να ηρεμεί.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι είναι προτιμότερο για ένα παιδί να πιπιλάει μία πιπίλα παρά το δάχτυλό του, μια και θεωρείται ότι προκαλεί προβλήματα στα δόντια, που βγαίνουν αλλά και στην ομιλία του!
Επομένως, μόλις αντιληφθείτε ότι το μωρό σας πάει να υιοθετήσει αυτή τη συνήθεια, το πρώτο που έχετε να κάνετε είναι να παλέψετε λίγο το θέμα της πιπίλας, δίνοντάς τη στο μωρό σας, όποτε πάει να βρει το δάχτυλό του!
Θυμηθείτε: Όσο και αν επιμένει το μωρό σας, εσείς καλό θα ήταν να το παλέψετε!
Εν ανάγκη, επιστρατεύστε γάντια, τα οποία θα του τα φοράτε στον ύπνο, αλλά και γενικά όποτε βλέπετε ότι έχει την τάση να βάζει το δάχτυλο στο στόμα. Μία καλή εναλλακτική είναι και οι κάλτσες, φορεμένες στα χέρια του!
Για τα μεγαλύτερα παιδιά, προσπαθείτε μέσα στην ημέρα να τα έχετε απασχολημένα ζωγραφίζοντας ή φτιάχνοντας ένα παζλ και τάξτε τους ανταμοιβές, για να μην βάζουν το χέρι τους στο στόμα!
Επαναλάβετέ του καθημερινά ότι είναι αυτό που κάνει δεν αρμόζει σε ένα «μεγάλο παιδί» όπως αυτό και βρείτε να του πείτε σχετικές ιστορίες, για να το βοηθήσετε (είτε από σχετικά εκπαιδευτικά βιβλία είτε από το μυαλό σας!).
Ζητήστε τη βοήθεια ενός παιδοδοντιάτρου! Θα σας προτείνει λύσεις και θα μιλήσει και ο ίδιος στο παιδί, γεγονός που συνήθως έχει αποτέλεσμα. Επιπλέον, οι παιδοδοντίατροι έχουν αναπτύξει νέες τεχνικές χρησιμοποιώντας κάποιους ειδικούς νάρθηκες, που μπορεί να έχουν αποτέλεσμα.
Να θυμάστε ότι, πέρα από οτιδήποτε ακούτε ή διαβάζετε, η επαφή με έναν ειδικό είναι πάντα μία καλή και αξιόπιστη λύση.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα δυσκολότερο task από αυτό της πιπίλας, που είναι το πιπίλισμα του δαχτύλου (συνήθως του αντίχειρα), που υιοθετούν κάποια παιδιά.
Κι ενώ την πιπίλα μπορείτε να τη… χάσετε (Πώς να κόψετε την πιπίλα), το δάκτυλο δεν μπορείτε να το… κόψετε!
Το πιπίλισμα του αντίχειρα σε μικρή ηλικία, 3-6 μηνών, εκλαμβάνεται από πολλές μαμάδες ως ένδειξη ότι το μικρό τouς δεν τρώει αρκετά.
Αυτό δεν είναι –τις περισσότερες φορές- αλήθεια, μια και το μωρό σας, αν ήταν πραγματικά πεινασμένο, δεν θα ικανοποιόταν μόνο από το πιπίλισμα του δαχτύλου του!
Εξάλλου, το πόσο ικανοποιητικά τρώει ένα μωρό μπορεί να το ελέγξει ο παιδίατρος από το αν παίρνει το βάρος που πρέπει, επομένως μην συγχέεται την τάση που έχουν για πιπίλισμα με το αν πεινάνε.
Το πιπίλισμα είναι μία συνήθεια, που απαντάται ακόμα και στα έμβρυα. Τα περισσότερα μωρά ηρεμούν, όταν πιπιλούν. Επομένως, οι γονείς των μωρών που ηρεμούν πιπιλώντας το ίδιο τους το δάχτυλο είναι κατά μία έννοια τυχεροί, μια και δεν αναζητούν μέσα στη νύχτα την πιπίλα, που τους έχει παραπέσει!
Μάλιστα, παρ'όλο που το πιπίλισμα της πιπίλας ή του δαχτύλου θεωρείται μία κακή συνήθεια, η πλειοψηφία των μωρών εγκαταλείπει τη συνήθεια χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Για να αποσπάσουμε το παιδί μας από το πιπίλισμα του δαχτύλου του, μπορούμε να προσπαθήσουμε να το αποσπάσουμε την προσοχή του, αντιπροτείνοντάς του κάποιο παιχνίδι, π.χ ένα μαλακό κουκλάκι, μία πετσετούλα ή μία κουβερτούλα. Κάτι, δηλαδή, που να μπορεί να το κρατάει στα χεράκια του, για να ηρεμεί.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι είναι προτιμότερο για ένα παιδί να πιπιλάει μία πιπίλα παρά το δάχτυλό του, μια και θεωρείται ότι προκαλεί προβλήματα στα δόντια, που βγαίνουν αλλά και στην ομιλία του!
Επομένως, μόλις αντιληφθείτε ότι το μωρό σας πάει να υιοθετήσει αυτή τη συνήθεια, το πρώτο που έχετε να κάνετε είναι να παλέψετε λίγο το θέμα της πιπίλας, δίνοντάς τη στο μωρό σας, όποτε πάει να βρει το δάχτυλό του!
Θυμηθείτε: Όσο και αν επιμένει το μωρό σας, εσείς καλό θα ήταν να το παλέψετε!
Εν ανάγκη, επιστρατεύστε γάντια, τα οποία θα του τα φοράτε στον ύπνο, αλλά και γενικά όποτε βλέπετε ότι έχει την τάση να βάζει το δάχτυλο στο στόμα. Μία καλή εναλλακτική είναι και οι κάλτσες, φορεμένες στα χέρια του!
Για τα μεγαλύτερα παιδιά, προσπαθείτε μέσα στην ημέρα να τα έχετε απασχολημένα ζωγραφίζοντας ή φτιάχνοντας ένα παζλ και τάξτε τους ανταμοιβές, για να μην βάζουν το χέρι τους στο στόμα!
Επαναλάβετέ του καθημερινά ότι είναι αυτό που κάνει δεν αρμόζει σε ένα «μεγάλο παιδί» όπως αυτό και βρείτε να του πείτε σχετικές ιστορίες, για να το βοηθήσετε (είτε από σχετικά εκπαιδευτικά βιβλία είτε από το μυαλό σας!).
Ζητήστε τη βοήθεια ενός παιδοδοντιάτρου! Θα σας προτείνει λύσεις και θα μιλήσει και ο ίδιος στο παιδί, γεγονός που συνήθως έχει αποτέλεσμα. Επιπλέον, οι παιδοδοντίατροι έχουν αναπτύξει νέες τεχνικές χρησιμοποιώντας κάποιους ειδικούς νάρθηκες, που μπορεί να έχουν αποτέλεσμα.
Να θυμάστε ότι, πέρα από οτιδήποτε ακούτε ή διαβάζετε, η επαφή με έναν ειδικό είναι πάντα μία καλή και αξιόπιστη λύση.